11 جنێنا گوَشت: ”نه واجه! کَسّ پَشت نکپت.“ ایسّایا گوَشت: ”من هم ترا مئیاربارَ نکنان، برئو بله دگه برے گناه مکن.“
من شمارا گوَشان نه، چُش نهاِنت، بله اگن تئوبه مکنێت، شما هم همایانی ڈئولا گار و گُمسارَ بێت.
من شمارا گوَشان نه، شما هم، اگن تئوبه مکنێت، همایانی ڈئولا گار و گُمسارَ بێت.“
همے پئیما من شمارا گوَشان، اگن یکّ گُنهکارے چه وتی گناهان تئوبه بکنت و هُدائے راها بیئیت، هُدائے پرێشتگانی بارگاها جشن و شادهی گِرگَ بیت.“
بله انّون مارا پمێشکا جشن و شادهی کنگی اِنت که تئیی اے برات مُرتگاَت و نون زندگ بوتگ، گار و بێگواه اَت و نون ودی بوتگ و آتکگ.‘“
من شمارا گوَشان، همے ڈئولا په یکّ پشۆمانێن گُنهکارێا آسمانا مزنێن جشنے گِرگَ بیت، بله په نئود و نُه پهرێزکارا که آیان پشۆمانی درکار نهاِنت چُشێن جشنے گِرگَ نبیت.
من په پهرێزکاران نئیاتکگان، گُنهکارانی لۆٹگ و گْوانک جنَگا آتکگان، که آ چه وتی سِلّێن کاران تئوبه بکننت.“
رَندا گۆن وتی مریدان، دگه مێتگێا شت.
ایسّایا گوَشت: ”منی بادشاهی دنیایی بادشاهیے نهاِنت. اگن منی بادشاهی دنیایی بادشاهیے بوتێن، منی هِزمتکاران جنْگ کرتگاَت که من یَهودیانی دستا مکپان. بله منی بادشاهی دنیایی بادشاهیے نهاِنت.“
هُدایا وتی چُکّ په جهانئے مئیاریگ کنگا جهانا رئوان ندات، پمێشکا رئوانی دات که چه آییئے وسیلها جهانا برَکّێنیت.
رَندا ایسّایا اے مرد مزنێن پرستشگاها دیست، گوَشتی: ”بچار، نون که تئو دْراه بوتگئے، چه اِد و دێم گناه مکن. چُش مبیت که گَنترێن بلاهے تئیی سرا بکپیت.“
شما گۆن انسانی چمّے چارێت و دادرسیَ کنێت، بله من هچکَسئے بارئوا شئور و هُکمَ نبُرّان.
یا که آییئے مهربانی و سبر و تهمبُلئے گنجا بےارزشَ زانئے و اے چیزّا سَرپدَ نبئے که هُدائے مهربانیئے مکسد همش اِنت که ترا دێم په تئوبه کنگا بِبارت؟
اے هبرا هم مشمۆشێت که مئے هُداوندئے سَبر و اۆپارئے مکسد رَکّێنگ اِنت، اَنچُش که مئے دُردانگێن برات پولُسا گۆن هُدابَکشتگێن هِکمتے په شما نبشتگ.