36 اے هبر که آییا گوَشت: ’شما منی شۆهازا گردێت، بله منا در گێتکَ نکنێت‘ و ’آ جاها که منَ رئوان، شما آتکَ نکنێت،‘ آییئے اے هبرئے مکسد چے اِنت؟“
مردمان درّاێنت: ”شَریَت مارا گوَشیت که مَسیه تان اَبدَ مانیت. گڑا تئو چۆنَ گوَشئے که انسانئے چُکّ چست کنگَ بیت؟ انسانئے چُکّ کئے اِنت؟“
او منی چُکّان! اَنگت تان گوَنڈێن وهدێا من گۆن شما گۆن آن. رَندا شما منی شۆهازا گردێت. هما ڈئولا که من گۆن یَهودیان گوَشت، گۆن شما هم گوَشان: آ جاها که منَ رئوان، شما آتکَ نکنێت.
نیکودیموسا گوَشت: ”چۆن بوتَ کنت که رُستگێن مردمے پدا چه ماتا پێدا ببیت؟ بوتَ کنت که آ، ماتئے لاپا برئوت و پدا پێدا ببیت؟“
نیکودیموسا گوَشت: ”اے چۆن بوتَ کنت؟“
گڑا یَهودیان آییئے سرا ایراد گرگ و نُرُنڈگ بِندات کرت، چێا که آییا گوَشتگاَت: ”من هما نان آن که چه آسمانا اێر آتکگ.“
نون یَهودیان په جێڑه و دَپجاک وتمانوتا گوَشت: ”اے مرد چۆن وتی جسم و جانا دنت که ما بوَرێنی؟“
اے هبرانی اِشکنگا رند آییئے بازێن مُریدێا گوَشت: ”اے گرانێن هبرے، اِشیا کئے مَنِّتَ کنت؟“
شما منی شۆهازا گردێت، بله منا در گێتکَ نکنێت و آ جاها که منَ رئوان، شما آتکَ نکنێت.“
ایسّایا یکّ برے پدا گۆن آیان گوَشت: ”منَ رئوان و شما منی شۆهازا گردێت، بله وتی گناهانی تها مرێت و آ جاها که منَ رئوان، شما آتکَ نکنێت.“