Biblia Todo Logo
Онлайн Библия

- Реклами -




یوهَنّا 7:28 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

28 پمێشکا، وهدے ایسّا مزنێن پرستشگاها مردمان تالیم دئیگا اَت، گۆن بُرزێن تئوارێا گوَشتی: ”شما منا پَجّاهَ کارێت و زانێت که چه کجا آتکگان، بله من چه وتی نێمگا نئیاتکگان، منی دێم دئیۆک هما راستێن هُدا اِنت و شما آییا نزانێت.

Вижте главата копие




یوهَنّا 7:28
46 Кръстосани препратки  

آ که تئیی ناما زاننت تئیی سرا تئوکلَ کننت چیا که تئو، او هُداوند، وتی هُدۆناکێن لۆٹۆک یله نکرتگ‌اَنت.


سجّهێن چیزّ، پتا منی دستا داتگ‌اَنت. اَبێد چه پتا، هچکَس چُکّا نزانت. همے ڈئولا، دگه هچکَس پتا نزانت، اَبێد چه چُکّا و هما مردمان که چُکّ بلۆٹیت پتا په آیان پَدّر بکنت.


اۆدا، ناسِرَهئے شهرا جَهمنند بوت تان اے پئیما نبیانی هبر راست و پَدّر ببیت که آ ناسِری گوَشگَ بیت.


نون دێمی مردمانی مُچّیئے نێمگا تَرّێنت و گوَشتی: ”زانا من یاگی و رَهزنے آن که شما گۆن زَهم و لَٹّان په منی گِرگا آتکگێت؟ من هر رۆچ مزنێن پرستشگاها نِشتگ و مردم درس و سَبکّ داتگ‌اَنت و شما منا نگپتگ.


سجّهێن چیزّ، پتا منی دستا داتگ‌اَنت. اَبێد چه پتا، هچکَس چُکّا نزانت، همے ڈئولا، اَبێد چه چُکّا و هما مردمان که چُکّ بلۆٹیت پتا په آیان پَدّر بکنت، دگه هچکَس پتا نزانت.“


آ اِش اِنت که داوودئے شهر بئیت‌لَهِما مرۆچی په شما رَکّێنۆکے پێدا بوتگ که آ، هُداوندێن مَسیه اِنت.


وهدے ایسّائے پت و ماتا هُداوندئے شَریَتئے سجّهێن راه و رَهبند پوره کرتنت، گڑا پِر ترّت و جَلیلا، وتی شهر ناسِرَها آتکنت.


ایسُّپ هم چه جَلیلئے شهر ناسِرَها در کپت و یَهودیَهئے شهر بئیت‌لَهِما شت. بئیت‌لَهِم، هما شهر اِنت که بازێن وهدے پێسرا اۆدا داوود بادشاه پێدا بوتگ‌اَت. ایسُّپ، بێها چه داوودئے پَدرێچا اَت، پمێشکا په وتی نامئے نبشته کناێنگا اۆدا شت.


ایسّا گۆن آیان پدا ناسِرَها شت و آیانی سجّهێن هبری گپت و مَنِّتنت. آییئے ماتا اے سجّهێن هبر، وتی دلا داشتنت.


نَتْناییلا گوَشت: ”چه ناسِرَهئے شهرا هم شَرّێن چیزّے در کپتَ کنت؟“ پیلیپُسا گوَشت: ”بیا و بچار!“


گڑا شما هما مردمئے سرا چۆن کُپرئے بُهتاما جنێت که پتا آ گچێن کرتگ و اے جهانا رئوان داتگ؟ آ هم تهنا په اے هبرا که من گوَشتگ: ’هُدائے چُکّ آن.‘


چێا که من وتسرا هبر نکرتگ، هما پتا که منا رئوان داتگ، آییا هُکم داتگ که چے بگوَشان و چۆن هبر بکنان.


باوَرَ نکنئے که من پتئے دل و درونا آن و پت منی دل و درونا؟ اے هبران که گۆن شما گوَشان منی نه‌اَنت، هما پتئیگ اَنت که منی دل و درونا اِنت. هما اِنت که اے کارانَ کنت.


من بَسّ هما کارانَ کنان که پتا منا پرماتگ‌اَنت، تانکه جهان بزانت که من پتا دۆستَ داران. پاد آێت، چه اِدا رئوێن.


آ اے کارانَ کننت، چێا که نه پتا زاننت و نه منا.


او آدلێن پت! هرچُنت که جهانا ترا نزانتگ، من ترا زانتگ. نون آ هم زاننت که تئو منا رئوان داتگ.


او یکّ و بَرهَکّێن هُدا! اَبدمانێن زِند همِش اِنت که اے مردم ترا بزاننت و تئیی رئوان داتگێن ایسّا مَسیها پَجّاه بیارنت.


یکّ شپے ایسّائے کِرّا آتک و گۆن آییا گوَشتی: ”او استاد! ما زانێن که تئو استادے ائے و چه هُدائے نێمگا آتکگئے، چێا که تان هُدا گۆن کَسێا گۆن مبیت، آ اے ڈئولێن مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی پێش داشتَ نکنت که تئو پێش دارگا ائے.“


هرکَسا که مَنِّتگ، گواهی‌ای داتگ که هُدا راستی اِنت.


بله دگرے هست‌اِنت که منی بارئوا گواهیَ دنت و منَ زانان که منی بارئوا آییئے گواهی راست اِنت.


من وتی پتئے نامئے سرا آتکگان و شما منا نمَنّێت، بله اگن کَسے وتی جندئے ناما بیئیت، آییا مَنّێت.


آیان گوَشت: ”اے مرد ایسُّپئے چُکّ ایسّا نه‌اِنت؟ ما وَه اِشیئے پت و ماتا زانێن. گڑا چۆنَ گوَشیت که من چه آسمانا اێر آتکگان؟“


ائییدئے نیامی رۆچان، ایسّا مزنێن پرستشگاها شت و مردمانی تالیم دئیگا گُلاێش بوت.


ایسّایا گوَشت: ”بِلّ تُرے من په وتی جندا وت شاهدی بدئیان بله منی شاهدیا اِهتبار هست، چێا که منَ زانان چه کجا آتکگان و کجا رئوان، بله شما نزانێت من چه کجا آتکگان و کجا رئوان.


اگن شئور و هُکمے ببُرّان هم، منی دادرسی بَرهَکّ اِنت، چێا که اے کارئے تها من تهنا نه‌آن، هما پت که منا راهی داتگ گۆن من هۆر اِنت.


آیان گوَشت: ”تئیی پت کجا اِنت؟“ ایسّایا پَسّئو دات: ”شما نه منا زانێت و نه منی پتا. اگن شما منا بزانتێن، شما منی پت هم زانتگ‌اَت.“


منا بازێن هبرے هست که شمئے بارئوا بگوَشان و شمارا مئیاربار بکنان، بله منی دێم دئیۆک هما راستێن اِنت و من هر چیزّے که چه آییا اِشکتگ، گۆن جهانا گوَشانِش.“


ایسّایا گوَشت: ”اگن هُدا شمئے پت بوتێن، شما منا دۆست داشتگ‌اَت، چێا که من چه هماییئے نێمگا آتکگان و نون اِدا آن. من وتسرا نئیاتکگان، هماییا منا دێم داتگ.


ما زانێن که هُدایا گۆن موسّایا هبر کرتگ، بله نزانێن که اے مرد کئے اِنت و چه کجا آتکگ.“


وهدے شهرئے سئیل و سئوادا در کپتان، بازێن بُت و کُربانجاهُن دیستنت، آیانی تها یکّ اَنچێن کُربانجاهے هم دیستُن که اۆدا نبشتگ‌اَت: ’په هما هُدایا که زانگ نبوتگ.‘ هما هُدا که شما آییا اَنگتَ نزانێت بله آییا پرستشَ کنێت، من هما هُدائے بارئوا گۆن شما تْرانَ کنان.


آیان هُداپَجّاری پُراَرزش و اَلّمێن کارے نزانت و هُدایا هم آ، بێننگێن پِگر و هئیالانی تها یله کرتنت تان ناراهێن کارانی تها بکپنت.


هچبر! بِلّ که سجّهێن مردم درۆگبند ببنت، هُدا راستگۆ اِنت! هما پئیما که نِبیسگ بوتگ: ”پمێشکا، تئو که هبرَ کنئے برهکّ ائے و دادرسیئے وهدا کامیاب.“


اے زانت مارا ابدمانێن زندئے اُمێتا دنت و هُدا که درۆگَ نبندینت، آییا هم چه اَزلا اے ابدمانێن زندئے واده کرتگ.


هرکَس که هُدائے چُکّئے سرا باوَرَ کنت، آییا اے گواهی وت گۆن اِنت، بله آ که هُدائے سرا باوَرَ نکنت، هُدایی درۆگبند کرتگ، چێا که هُدائے گواهی دئیگی په چُکّا باور نکرتگ.


Последвай ни:

Реклами


Реклами