18 هرکَس که چه وت هبرَ کنت، په وتی مزنیئے پێش دارگا هبرَ کنت. بله آ کَس که وتی دێم دئیۆکئے شان و شئوکتئے لۆٹۆکَ بیت، تچکێن مردمے و آییئے هچّ چیزّ ناراست نهاِنت.
شما اے ڈئولا دْوا بلۆٹێت: ’او مئے پت، که بُرزێن آسمانا ائے! تئیی نام شرپدار بات.
وهدے ایسّایا اے هبر اِشکت، گوَشتی: ”اے نادْراهی آییا نکُشیت، په هُدائے شان و شئوکتا نشانیے بیت، تانکه چه اِشیا هُدائے چُکّئے شان و شئوکت زاهر ببیت.“
او پت! وتی نامئے شان و شئوکتا زاهر کن.“ پدا تئوارے چه آسمانا آتک که گوَشتی: ”من وتی نامئے شان و شئوکت زاهر کرتگ و اَنگت هم زاهریَ کنان.“
چێا که آیان انسانئے داتگێن اِزَّت و سَتا چه هُدائے داتگێن اِزَّت و سَتایا دۆستتر اَت.
من مردمانی داتگێن ستا و اِزّتا نزوران.
ایسّایا پَسّئو دات: ”اگن من وتی جندا شان و شئوکت بدئیان، اے شانا اَرزشے نێست. اے منی پت اِنت که منا شان و شئوکتَ دنت، هما که شما آییا وتی هُدا گوَشێت.
چه مردمان تئوسیپئے لۆٹۆک هم نبوتگێن، نه چه شما و نه چه دگران، بِلّ تُرے مَسیهئے کاسدیئے ناما ما وتی اِهتیار پێش داشت کُرتگاَت.
کَسے که هبرَ کنت هُدائے جندئے هبران بکنت و کَسے که هِزمتَ کنت گۆن هُدائے داتگێن زۆر و واکا هِزمت بکنت، تانکه چه ایسّا مَسیهئے وَسیلها هُدایا ستا و سنا برسیت. سجّهێن شان و شئوکت و زۆر و واک اَبد تان اَبد هماییئے باتنت. اَنچُش بات. آمین.
اگن زانێت که آ راست و پاک اِنت، گڑا زانێت هرکَس که راستیئے راها رئوت چه هماییا پێدا بوتگ.