وهدے مزنێن دینی پێشوا و شَریَتئے زانۆگران اے هبر اِشکت، آییئے کُشگئے جُهدِش کرت. بله تُرستِش، چێا که سجّهێن مردم چه ایسّائے تالیمان هئیران و هبکّه اَتنت.
گڑا یَهودیان گۆن یکدگرا گوَشت: ”کجا رئوت که ما آییا در گێتکَ نکنێن؟ بارێن مئے هما مردمانی کِرّا رئوت که یونانیانی نیاما شِنگ و شانگ اَنت و اۆدا یونانیان هم تالیمَ دنت؟
اے کار همِش اَت که هُدایا گۆن وتی پاکێن روه و زۆرا، ایسّا ناسِریئے سرا رۆگن پِر مُشت. اے ڈئولا آ، هر جاه که شت، گۆن وتی نێکێن کاران، آ سجّهێن مردم که شئیتانئے بندیگ اَتنت دْراهیَ کرتنت، چێا که هُدا گۆن آییا گۆن اَت.