9 ”بچکّے همِدا اِنت که پنچ جئوێن نگن و دو ماهیگی گۆن، بله په اینچُک مردما چے بنت؟“
تئیی مَرز و سیمسران اێمنَ کنت و ترا چه گهترێن گندما سێرلاپَ کنت.
هُدائے هلاپا هبرِش کرت و گوَشتِش: ”هُدا اے گیابانا پَرزۆنگے پَچ کرتَ کنت؟
رند په رندا هُدااِش چکّاست، اِسراییلئے پاکێنِش آزار دات.
بله ترا گهترێن گندمئے وراکُن داتگاَت و ترا چه تلارا در کرتگێن بێنَگا سێرُن کرتگاَت.“
گوَشتِش: ”اِدا مئے کِرّا تهنا پنچ نان و دو ماهیگ هست.“
اَنگت هچّ سرپد نبوتگێت؟! شما آ پنچێن نان شمُشتگ، که پنچ هزار مردما سێرا وارت و چه سر آتکگێن نگنان چُنت سَپْت پُرّ کرت؟
آییا جُست گپت: ”شمارا چُنت نان گۆن؟ برئوێت بچارێت.“ آیان پَٹّت و پدا آتک و گوَشتِش: ”مئے کِرّا پنچ نگن و دو ماهیگ هست.“
من چِه پئیما گۆن پنچ نگنا پنچ هزار مردم سێر کرت و شما چه سر آتکگێن نگنان، چُنت سَپْت پُرّ کرت؟“ مریدان پَسّئو دات: ”دوازده.“
بله ایسّایا گوَشت: ”شما وت اِشان وراک بدئیێت.“ آیان پَسّئو دات: ”مئے کِرّا پنچ نگن و دو ماهیگا گێشتر چیزّے نێست، بله هئو، اگن برئوێن په اے سجّهێن مردمان وراک په بها بگرێن.“
مَرتایا گۆن ایسّایا گوَشت: ”او هُداوند! اگن تئو اِدا بوتێنئے، منی برات نمُرتگاَت.
بله مَریَم همۆدا شت و سر بوت که ایسّا اۆدا اَت. وهدے ایسّایی دیست، آییئے پادان کپت و گوَشتی: ”او هُداوند! اگن تئو اِدا بوتێنئے، منی برات نمُرتگاَت.“
ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”چه همے ماهیگان کَمُّکے بیارێت که انّون شما گپتگاَنت.“
گڑا ایسّا آتک، نگنی زرت و آیانا داتی، همے ڈئولا ماهیگی هم بهر کرتنت.
وهدے هُشکیا رستنت، چه بۆجیگا اێر آتکنت. رۆکێن اِشکرِش دیست و اِشکرانی سرا ماهیگ اێر اَت. نگن هم هستاَت.
ایسّایا نگن زرتنت، هُدائے شُگری گپت و نِشتگێن مردمانی سرا بهری کرتنت، ماهیگ هم اَنچُش. هرکَسا همینچُک که لۆٹت، داتی.
پیلیپُسا گوَشت: ”دو سَد دینارئے نان هم بسَّ نبیت، تُرے هرکَس کَمُّک کَمُّک بوارت.“
من چه چارێن سَهدارانی درنیاما تئوارے اِشکت، گوَشگا اَت: ”کیلوے گندم په رۆچێئے مُزّا و سئے کیلو جئو په رۆچێئے مُزّا، بله رۆگن و شرابئے کیمّتا کار مدار.“