اے هبران که منَ کنان شمئے سجّهێنانی بارئوا نهاَنت. آ مردم که من گچێن کرتگاَنت، آیانَ زانان. بله پاکێن کتابئے اے هبر راست و سَرجم بئیگی اِنت که گوَشیت: هما کَس که گۆن من یَکجاه ورَگی وارتگ، هما منی هلاپا پاد آتکگ.
شما منا گچێن نکرتگ، من شمارا گچێن کرتگ و دێم داتگ که شما برئوێت و بَر و سَمر بیارێت، اَبدمانێن بَر و سَمر. گڑا هرچے که منی نامئے سرا چه پتا بلۆٹێت، شمارا دنت.
اگن شما اے دنیایی مردم بوتێنێت، دنیایا شمارا وتیگانی ڈئولا دۆست داشتگاَت. بله شما دنیایی مردم نهاێت و من شمارا چه اے دنیایا در چِتگ، پمێشکا دنیا چه شما نپرتَ کنت.
تان هما وهدا که من گۆن اِشان گۆن بوتگان، هما نامئے زۆرا که تئو منا داتگ، اِشانی نِگهپانیاُن کرتگ. چه اِشان یکّے هم تباه نبوت، اَبێد چه هما یکّێنا که وت تباهیئے هکدار اَت، تانکه پاکێن کتابئے هبر راست و سَرجم ببنت.
شما وتی پت، بزان اِبلیسئے چُکّ اێت و هماییئے مُراد و واهگانی سرا کار کنگَ لۆٹێت. آ چه بِنداتا هۆنیگے و چه راستیا دور اِنت، چێا که آییا هچّ راستی مان نێست. وهدے درۆگَ بندیت، وتی جندئے دلئے هبرا کنت، چێا که درۆگبندے و درۆگانی پت اِنت.
همے ڈئولا مزناُمرێن جنێنان تالیم بدئے که شَرپدارێن زندے بگوازێننت، باپُشتا هبر مکننت و شرابی مبنت. آ باید اِنت شَرّێن کار و کِردئے درس و سَبکّا بدئینت.