62 اگن انسانئے چُکّا بگندێت که وتی پێسریگێن جاگها بُرزادَ رئوت، گڑا چے کنێت؟
ایسّایا گوَشت: ”رۆباهان هۆنڈ و جاگه هست و بالی مُرگان کدۆه و کُدام، بله منا که انسانئے چُکّ آن په سرئے اێر کنگا هچّ جاگه نێست.“
اَنچُش که هُداوندێن ایسّایا گۆن آیان وتی هبر هلاس کرتنت، آسمانا برگ بوت و هُدائے راستێن نێمگا نِشت.
هما وهدا که دْوا کنگ و برکت دئیگا اَت، چه آیان گیشّت و آسمانا برگ بوت.
من چه پتئے کِرّا در آتکگ و اے جهانا آتکگان. نون اے جهانا یلهَ کنان و پتئے گوَرا رئوان.“
من چه اِد و رند جهانا نمانان. اے مردم اَنگت جهانا ماننت و من تئیی کِرّا کایان. او پاکێن پت! گۆن وتی هما نامئے زۆرا که تئو منا داتگ، اِشانی نِگهپانیا بکن که اے یکّ ببنت، هما پئیما که من و تئو یکّ اێن.
هچکَس آسمانا بُرزاد نشُتگ، اَبێد چه هما کَسا که چه آسمانا اێر آتکگ، بزان انسانئے چُکّا.
بله په اے زئوال بئیۆکێن وراکا جُهد مکنێت، په هما وراکا جُهد بکنێت که اَبدمانێن زِندَ بَکشیت، په هما وراکا که انسانئے چُکّ شمارا دنتی. چێا که هُداێن پتا آییئے سرا وتی رَزامندیئے مُهر جتگ.“
آیان گوَشت: ”اے مرد ایسُّپئے چُکّ ایسّا نهاِنت؟ ما وَه اِشیئے پت و ماتا زانێن. گڑا چۆنَ گوَشیت که من چه آسمانا اێر آتکگان؟“
ایسّایا گوَشت: ”شمارا راستێنَ گوَشان، اگن شما انسانئے چُکّئے جسم و جانا مئوَرێت و آییئے هۆنا منۆشێت، اَبدمانێن زِندا سرَ نبێت.
چه اے هبرانی گوَشگا رَند، آیان دیست که ایسّا آسمانا برگ بوت و جمبرێا آ چه مریدانی دێما چێر و اَندێم کرت.
هما مَسیه که آسمانا شتگ و نون هُدائے راستێن نێمگا نِشتگ و پرێشتگ و زۆر و واک، هماییئے دستئے چێرا اَنت.