60 اے هبرانی اِشکنگا رند آییئے بازێن مُریدێا گوَشت: ”اے گرانێن هبرے، اِشیا کئے مَنِّتَ کنت؟“
بَهتاور هما اِنت که منی کارانی گِندگا ٹَگل مئوارت و ملَکُشیت.“
ایسّا و آییئے مُریدِش هم لۆٹتگاَتنت.
باور کنێت، یکّ وهدے کئیت و اے وهد انّون بُنگێج بوتگ که مُردگ هُدائے چُکّئے تئوارا اِشکننت و هرکَس که بِشکنت پدا زندگَ بیت.
نون یَهودیان په جێڑه و دَپجاک وتمانوتا گوَشت: ”اے مرد چۆن وتی جسم و جانا دنت که ما بوَرێنی؟“
بله چه شما لهتێنا ایمان نێست.“ چێا که آ مردم که ایمانِش نێستاَت، ایسّایا چه بنداتا پَجّاه آورتنت و زانتی که کئے منا دْرۆهیت و دژمنانی دستا دنت.
چه اِد و رَند، بازێن مُریدێا ایسّا یله دات و نون آییئے همراه نبوتنت.
ایسّائے براتان گۆن آییا گوَشت: ”اے جاها یله کن و یَهودیَها برئو تانکه تئیی مُرید هما کاران بگندنت که تئو کنئے.
رَندا، ایسّایا گۆن هما یَهودیان گوَشت که آییئے سرا ایمانِش آورتگاَت: ”اگن منی هبرانی سرا بۆشتێت، په دل منی مُرید اێت.
چێا منی هبران سَرپدَ نبێت؟ چێا که شمارا منی هبرانی گۆش دارگئے توان نێست.
وتی سجّهێن کاگدانی تها همے بارئوا نبیسیت. آ کاگدانی لهتێن هبرانی زانگ و در برَگ گران اِنت و ناسرپد و نِزۆرێن مردم آ نبشتهان وتی تَبا چَهرَ دئینت و په رَدی مانا کننت، بله اے مردم وت زئوالَ بنت. گۆن پاکێن کتابئے آ دگه نِبشتهان هم همے کارا کننت.