6 ایسّایا اے هبر په آییئے آزمائِش کنگ و چَکّاسگا گوَشت، چێا که وت زانتی منا چے کنگی اِنت.
اے چیزّان و رند، هُدایا اِبراهێم چَکّاسِت. گۆن اِبراهێما گوَشتی: ”اِبراهێم!“ اِبراهێما پَسّئو دات: ”جی!“
من تئیی کارانَ زانان، تئیی زهمتکَشّی و سبر و اۆپارا. منَ زانان که تئو بدێن مردمان سگّتَ نکنئے، همایان که وتا کاسِد گوَشتگ بله نبوتگاَنت، تئو آ مردم چکّاستگاَنت و دیستگ که درۆگبند اَنت.