58 اے نان که چه آسمانا اێر آتکگ، آ نگنئے پئیما نهاِنت که شمئے پت و پیرُکان وارت و اَنگت مُرتنت، چێا که هرکَس که اے نانا بوارت، تان اَبد زندگَ مانیت.“
هرکَس که زندگ اِنت و منی سرا ایمانَ کاریت، هچبرَ نمریت. اے هبرا باوَرَ کنئے؟“
آ کَس که چُکّئے سرا ایمانَ کاریت، اَبدمانێن زِندئے واهندَ بیت، بله آ که چُکّا نمَنّیت، زِندئے واهندَ نبیت و هُدائے کَهر و گزب آییئے سرا کپیت.
شمارا راستێنَ گوَشان، هرکَس که منی هبرا بِشکنت و منی دێم دئیۆکئے سرا ایمان بیاریت، اَبدمانێن زِندئے واهندَ بیت و هچبر مئیاریگ کنگَ نبیت، بزان آ چه مَرکا گوَستگ و زندا سر بوتگ.
گڑا یَهودیان آییئے سرا ایراد گرگ و نُرُنڈگ بِندات کرت، چێا که آییا گوَشتگاَت: ”من هما نان آن که چه آسمانا اێر آتکگ.“