49 شمئے پت و پیرُکان گیابانا مَنّ وارت، بله اَنگت مُرتنت.
مئے پت و پیرُکان گیابانا مَنّ وارت، اَنچُش که پاکێن کتابَ گوَشیت: ’آییا چه آسمانا نگن رئوان دات که بوَرنت.‘“
اے نان که چه آسمانا اێر آتکگ، آ نگنئے پئیما نهاِنت که شمئے پت و پیرُکان وارت و اَنگت مُرتنت، چێا که هرکَس که اے نانا بوارت، تان اَبد زندگَ مانیت.“
شما اے سجّهێن چیزّان سرپد بوتگێت و زانێت، بله لۆٹان شمارا تَهتال پرّێنان که هُداوندا یکّ برے وتی کئوم چه مِسرا رَکّێنت، بله آ که بێباور اَتنت رندترا گار و بێگواهی کرتنت.
هرکَسا که گۆش پِر، گۆش بداریت که پاکێن روه گۆن کِلیسایان چے گوَشیت. هما که سۆبێنَ بیت، من آییا چه چێر و پناهێن مَنّا بَهرے دئیان. من آ مردما اسپێتێن سِنگے هم دئیان که آییئے سرا نۆکێن نامے نبشته اِنت. اے ناما تهنا هما زانت که آییا دئیگَ بیت.