43 ایسّایا آیانی پَسّئوا گوَشت: ”وتمانوتا ایراد گِرَگ و نُرُنڈگا بند کنێت.
ایسّایا زانت که چے گوَشگا اَنت، پمێشکا گوَشتی: ”او کَمباوران! چێا جێڑگا اێت که ’گۆن ما نان نێست،‘
پدا کَپَرناهوما آتکنت. وهدے ایسّا لۆگا اَت، چه مریدان جُستی کرت: ”شما راها چے گوَشگا اتێت؟“
ایسّایا زانت که اے بارئوا آ چه من جُست کنگَ لۆٹنت. گڑا گوَشتی: ”شما منی همے هبرئے بارئوا گۆن یکدومیا جُست و پُرسا اێت که من شمارا گوَشت کمّێن وهدێا رَند شما منا نگندێت، بله پدا کَمُّکے رَندترا منا گندێت؟
آیان گوَشت: ”اے مرد ایسُّپئے چُکّ ایسّا نهاِنت؟ ما وَه اِشیئے پت و ماتا زانێن. گڑا چۆنَ گوَشیت که من چه آسمانا اێر آتکگان؟“
کَسّ تان هما وهدا منی کِرّا آتکَ نکنت که پت، بزان منی دێم دئیۆک آییا منی نێمگا مئیاریت. هرکَس که کئیت، من آییا آهِرتئے رۆچا زندگَ کنان.
بله چه شما لهتێنا ایمان نێست.“ چێا که آ مردم که ایمانِش نێستاَت، ایسّایا چه بنداتا پَجّاه آورتنت و زانتی که کئے منا دْرۆهیت و دژمنانی دستا دنت.