بزان راستیئے هما روه که جهان آییئے مَنّگا تئیار نهاِنت، چێا که نگندیتی و پَجّاهیَ نئیاریت. بله شما آییا پَجّاهَ کارێت، چێا که شمئے کِرّا مانیت و شمئے دل و درونا بیت.
شمارا راستێنَ گوَشان، هرکَس که منی هبرا بِشکنت و منی دێم دئیۆکئے سرا ایمان بیاریت، اَبدمانێن زِندئے واهندَ بیت و هچبر مئیاریگ کنگَ نبیت، بزان آ چه مَرکا گوَستگ و زندا سر بوتگ.
تانکه، هما پئیما که گناها چه مَرکئے راها بادشاهی کرت، رهمت هم چه پاکی و پَلگاریا بادشاهی بکنت و چه مئے هُداوند ایسّا مَسیهئے راها مارا دێم په نمیرانێن زِندا ببارت.