Biblia Todo Logo
Онлайн Библия

- Реклами -




یوهَنّا 6:27 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

27 بله په اے زئوال بئیۆکێن وراکا جُهد مکنێت، په هما وراکا جُهد بکنێت که اَبدمانێن زِندَ بَکشیت، په هما وراکا که انسانئے چُکّ شمارا دنتی. چێا که هُداێن پتا آییئے سرا وتی رَزامندیئے مُهر جتگ.“

Вижте главата копие




یوهَنّا 6:27
69 Кръстосани препратки  

نون هُداوندئے هُکما درشانَ کنان که منا گوَشتی: ”تئو منی بچّ ائے، مرۆچی من ترا پێدا کرتگ.


گڑا گوَشتُن: ”من آتکگ و تئیار آن، منی بارئوا کتابئے تومارا نبیسگ بوتگ.


همے وهدا که اَنگت آ هبرا اَت، دْرپشۆکێن جمبرێا آیانی سرا ساهگ کرت و چه جمبرا تئوارے آتک و گوَشتی: ”اے منی دۆستێن بَچّ اِنت، چه اِشیا من باز وشّ و رَزا آن، اِشیئے هبران گۆش بدارێت.“


پمێشکا اے مردم دێم په اَبدمانێن سِزایا رئونت، بله پهرێزکارێن مردمان نمیرانێن زِندَ رَسیت.“


چه آسمانا تئوارے آتک: ”اے منی دۆستێن بَچّ اِنت و من چه اِشیا باز وشّ و رَزا آن.“


اے جهانا په وت مال و مَڈّی مُچّ مکنێت، که اِدا وَرۆک و رَمێزِشَ وارت و زَنگَ گرنت و دُزِّشَ پُلنت و برنت.


ایسّایا گوَشت: ”رۆباهان هۆنڈ و جاگه هست و بالی مُرگان کدۆه و کُدام، بله منا که انسانئے چُکّ آن په سرئے اێر کنگا هچّ جاگه نێست.“


چه آسمانا اے تئوار آتک: ”تئو منی دۆستێن بَچّ ائے و من چه تئو باز وشّ و رَزا آن.“


بله هما دمانا جمبرێا آیانی سرا ساهگ کرت و تئوارے رُست: ”اے منی دۆستێن بَچّ اِنت، اِشیئے هبران گۆش بدارێت!“


پاکێن روه، کپۆتێئے دْرۆشما آییئے سرا اێر نِشت و چه آسمانا تئوارے آتک که ”تئو منی دۆستێن بَچّ ائے، من چه تئو باز وشّ و رَزا آن.“


چه جمبرا تئوارے رُست: ”اے منی گچێنی بَچّ اِنت. شما اِشیئے هبران گۆش بدارێت.“


من آیان اَبدمانێن زِندَ بَکشان و آ هچبرَ نمرنت. کَسّ آیان چه من پَچ گپتَ نکنت.


من زانت که تئو مُدام منی هبرا گۆشَ دارئے، بله من اے هبر هما مردمانی هاترا گوَشت که اِدا اۆشتاتگ‌اَنت، تانکه باور بکننت که تئو منا رئوان داتگ.“


ایسّایا گوَشت: ”راه من آن، راستی من آن و زند بَکشۆک هم من آن. کَسّ پتئے کِرّا سر بوتَ نکنت، اگن منی راها مرئوت.


اگن آیانی دێما من آ کار مکرتێننت که دگه کَسّا نکرتگ‌اَنت، بێمئیار اَتنت. بله نون وَه آیان اے کار دیستگ‌اَنت و اَنگت چه من هم نَپرتَ کننت و چه منی پتا هم.


تئو سجّهێن مردمانی اِهتیار وتی چُکّئے دستا داتگ، تانکه چُکّ هما مردمان اَبدمانێن زِند بدنت که تئو آییارا داتگ‌اَنت.


تانکه هرکَس که آییئے سرا ایمانَ کاریت، اَبدمانێن زِندئے واهند ببیت.“


هرکَسا که مَنِّتگ، گواهی‌ای داتگ که هُدا راستی اِنت.


چێا که منی پتئے واهگ همِش اِنت که هرکَس که چُکّئے نێمگا دلگۆشَ کنت و آییئے سرا ایمانَ کاریت، اَبدمانێن زِندئے واهند ببیت و من آ مردما آهِرتئے رۆچا زندگَ کنان.“


شمارا راستێنَ گوَشان، آ که ایمانَ کاریت اَبدمانێن زِندئے واهندَ بیت.


من هما زِند بَکشۆکێن نان آن که چه آسمانا اێر آتکگ. هرکَس که اے نانا بوارت، تان اَبد زندگَ مانیت. اے نانا که منَ دئیان، منی جندئے جسم و جان اِنت که په جهانئے مردمانی زِندا نَدریَ کنان.“


ایسّایا گوَشت: ”شمارا راستێنَ گوَشان، اگن شما انسانئے چُکّئے جسم و جانا مئوَرێت و آییئے هۆنا منۆشێت، اَبدمانێن زِندا سرَ نبێت.


هرکَس که منی جسم و جانا بوارت و منی هۆنا بنۆشیت، اَبدمانێن زِندئے واهندَ بیت و آهِرتئے رۆچا من آییا زندگَ کنان.


اے نان که چه آسمانا اێر آتکگ، آ نگنئے پئیما نه‌اِنت که شمئے پت و پیرُکان وارت و اَنگت مُرتنت، چێا که هرکَس که اے نانا بوارت، تان اَبد زندگَ مانیت.“


اگن انسانئے چُکّا بگندێت که وتی پێسریگێن جاگها بُرزادَ رئوت، گڑا چے کنێت؟


شَمون‌پِتْرُسا پَسّئو دات: ”او هُداوند! کئیی کِرّا برئوێن؟ اَبدمانێن زِندئے گال و هبر تئیی کِرّا اَنت و


یکّے من آن که په وتی جندا شاهدیَ دئیان و دومی شاهد هما پت اِنت که منا راهی داتگ.“


اے کار همِش اَت که هُدایا گۆن وتی پاکێن روه و زۆرا، ایسّا ناسِریئے سرا رۆگن پِر مُشت. اے ڈئولا آ، هر جاه که شت، گۆن وتی نێکێن کاران، آ سجّهێن مردم که شئیتانئے بندیگ اَتنت دْراهیَ کرتنت، چێا که هُدا گۆن آییا گۆن اَت.


او اِسراییلیان! دِلگۆش کنێت. اَنچُش که شما وتَ زانێت، هُدایا شمئے نیاما مۆجزه و اَجِکّایی و اَجَبَّتێن نشانی چه ایسّا ناسِریئے نێمگا زاهر و پَدّر کرت و اے ڈئولا په آییا گواهی داتی.


بله سُنّت بئیگئے نشانی آییا رَست تان په آییئے پاکی و پَلگاریا مُهر و نَکشے ببیت که سُنّت بئیگا پێسر، چه باورئے راها هست‌اَتی. مَکسد اِش اَت که اِبراهێم هما سجّهێن مردمانی پت زانگ ببیت که بے سُنّت بئیگا ایمانَ کارنت و اے ڈئولا آ هم پاک و پَلگار هسابَ بنت.


پرچا که گناهئے مُزّ مَرک اِنت بله هُدائے بَکشش نمیرانێن زِند اِنت که چه مئے هُداوند ایسّا مَسیهئے راها رسیت.


چێا که ایسّا مَسیهئے راها سُنّت بئیگ و نبئیگئے مانا یَکّ اِنت، تهنا هما ایمانا مانا هست که چه مِهرئے راها وتا زاهِرَ کنت.


چێا که اے هُدا اِنت که شمئے دلانی تها کار کنگا اِنت که شمئے ارادهان و شمئے کاران په وتی نێکێن مکسدا سَرجم بکنت.


ما وتی هُداێن پتئے دێما مُدام شمئے باوَرمندی کاران و پُرمِهرێن زهمتان و سَگّ و برداشتا یاتَ کنێن که آیانی سرچمّگ هما اُمێت اِنت که شمارا مئے هُداوندێن ایسّا مَسیهئے سرا هست‌اِنت.


بله پدا هم هُدائے سرا باورمند مُهرَ اۆشتنت، لۆگێئے مُهکمێن بنیادئے پئیما. هُدایا وتی باورمندانی سرا اے هبر نَکش کرتگ و مُهر جتگ‌اَنت: ”هُداوند وتی مردمان پجّاهَ کاریت“ و ”هرکَس که هُداوندئے ناما گیپت، باید اِنت وتا چه بدکاریا دور بداریت.“


رۆچ گۆن وتی سۆچۆکێن بْرانزا سرَ کَشّیت و کاهان هُشکَ کنت، آیانی پُلَّ رِچنت و زێبایی‌اِش گارَ بیت. هستۆمند همے پئیما اِنت، وتی کَسب و کارانی چِن و لانچا گیمُّریت و بێگواهَ بیت.


پرچا که: ”انسان چۆ کاه و سبزگا اِنت و شان و شئوکتی چۆ کاهئے پُلّا. کاه و سبزگَ مرنت و پُلّ هم کپنت.


آ وهدا که هُداێن پتا ایسّا شان و شرپ دات. پرشئوکتێن تئوارے په ایسّایا آتک و گوَشتی: ”اے منی دۆستێن بَچّ اِنت، من چه اِشیا باز وشّ و رزا آن.“


Последвай ни:

Реклами


Реклами