25 وهدے ایسّااِش گوَرمئے آ دستا دیست، گوَشتِش: ”استاد! تئو کدی اِدا آتکگئے؟“
وهدے آیان گوَرم گوازێنت گِنیسارِتئے شهرا اێر آتکنت.
بازارانی تَرّ و گَردئے وهدا لۆٹنت که مردم آیان وشّاتک و دْرَهبات بگوَشنت و ’رَبّی‘ تئوار بکننت.
بله مئیلێت مردم شمارا ’استاد‘ بگوَشنت، چێا که شمارا تهنا یکّ استادے هست و سجّهێن یکدومیئے برات اێت.
ایسّا و مریدان گوَرم گوازێنت و دومی پهناتا گِنیسارِتئے شهرا رَستنت و بۆجیگِش نَنگر کرت.
اے نیاما مُریدان گۆن ایسّایا دَزبندی کرت و گوَشت: ”او استاد! چیزّے بوَر.“