21 انچۆ که مُریدان لۆٹت آییا بۆجیگا سوار بکننت، بۆجیگ مِنزلا سر بوت.
گڑا گۆن آیان یکجاه بوت و بۆجیگا نِشت، گوات هم کپت و آرام بوت. مرید هئیران و هَبَکَّه منتنت،
بله ایسّایا گوَشت: ”متُرسێت، اے من آن.“
اے دگه رۆچا، هما مردم که گوَرمئے آ دستا منتگاَتنت، سرپد بوتنت که چه هما بۆجیگا اَبێد که مُرید سوار بوتگاَتنت، دگه بۆجیگ اۆدا نبوتگ. ایسّا آ بۆجیگا سوار نبوتگاَت و مُرید بے آییا شتگاَتنت.
بچار، من دروازگئے دپا اۆشتاتگان و ٹُکّگا آن. اگن کَسے منی تئوارا اِشکنت و دروازگا پچَ کنت، من تها کایان. من گۆن آییا و آ گۆن من وراکَ وارت.