45 بله وهدے جَلیلا رَست، جَلیلیان وشّاتک کرت، چێا که ائییدئے رۆچان آ اورشَلیما بوتگاَتنت و اۆدا آییئے کرتگێن کارِش دیستگاَتنت.
هما وهدا، لهتێنا گۆن ایسّایا آ جَلیلی مردمانی بارئوا هال و هبرَ کرت که پیلاتوسا کُشتگاَتنت و آیانی هۆن، گۆن همایانی کُربانیگێن دَلوَتانی هۆنا هۆر و هئوار کرتگاَت.
وهدے ایسّا پِر ترّت، رُمبے مردما وشّاتک کرت، چێا که سجّهێن آییئے رَهچار اَتنت.
بله اۆدئے مردمان ایسّا وشّاتک نکرت چێا که آ اورشَلیما رئوگا اَت.
آ رۆچان، ایسّا سَرگوَزئے ائییدا اورشَلیما اَت. بازێن مردمێا که ایسّائے اَجَبَّتێن نشانی دیستنت، آییئے نامئے سرا ایمانِش آورت.
یکّ شپے ایسّائے کِرّا آتک و گۆن آییا گوَشتی: ”او استاد! ما زانێن که تئو استادے ائے و چه هُدائے نێمگا آتکگئے، چێا که تان هُدا گۆن کَسێا گۆن مبیت، آ اے ڈئولێن مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی پێش داشتَ نکنت که تئو پێش دارگا ائے.“
اے ایسّائے دومی اَجَبَّتێن نشانی اَت و هما وهدا کرتی که چه یَهودیَها جَلیلا آتکگاَت.