31 اے نیاما مُریدان گۆن ایسّایا دَزبندی کرت و گوَشت: ”او استاد! چیزّے بوَر.“
نون ورگِش آورت و دێما داتنت. بله هِزمتکارا گوَشت: ”من تانکه وتی گپّانَ نجنان، هچَّ نئوران.“ لابانا گوَشت: ”وتی گپّان بجن.“
بازارانی تَرّ و گَردئے وهدا لۆٹنت که مردم آیان وشّاتک و دْرَهبات بگوَشنت و ’رَبّی‘ تئوار بکننت.
بله مئیلێت مردم شمارا ’استاد‘ بگوَشنت، چێا که شمارا تهنا یکّ استادے هست و سجّهێن یکدومیئے برات اێت.
گڑا یَهودایا، هما که ایسّایی دْرۆهگی اَت، گوَشت: ”او استاد! من وه نهآن، نه؟“ ایسّایا پَسّئو دات: ”تئو وت گوَشت.“
گڑا یَهودا تچکاتچک ایسّائے کِرّا آتک و گوَشتی: ”او استاد! سلام و دْرۆت!“ رندا ایسّایی چُکِّت.
پِتْرُس، ایسّائے پێسریگێن هبرئے یاتا کپت و گوَشتی: ”واجه! بچار، اے درچک که تئو بددْوایی کرت گیمُّرتگ.“
گڑا، یَهودا تچکاتچک ایسّائے کِرّا آتک و گوَشتی: ”او استاد!“ رَندا، ایسّایی چُکِّت.
پِتْرُسا گۆن ایسّایا گوَشت: ”واجه! مئے اِدا بئیگ سکّ شَرّ اِنت، بِلّ که ما سئے ساهگ و کاپارَ بندێن، یکّے په تئو، یکّے په موسّایا و دگرے په اِلیاسا.“
ایسّایا چَکّ تَرّێنت و هر دوێنی دیستنت که منی رَندا کپتگاَنت. جُستی کرت: ”شما چے لۆٹێت؟“ گوَشتِش: ”رَبّی! (بزان: او استاد!) تئو کجا نِشتگئے؟“
نَتْناییلا گوَشت: ”او استاد! تئو هُدائے چُکّ ائے، تئو اِسراییلئے بادشاه ائے.“
مُریدان گوَشت: ”او استاد! انّون یَهودی تئیی سِنگسار کنگئے سرا اَتنت. پدا همۆدا رئوگَ لۆٹئے؟“
یکّ شپے ایسّائے کِرّا آتک و گۆن آییا گوَشتی: ”او استاد! ما زانێن که تئو استادے ائے و چه هُدائے نێمگا آتکگئے، چێا که تان هُدا گۆن کَسێا گۆن مبیت، آ اے ڈئولێن مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی پێش داشتَ نکنت که تئو پێش دارگا ائے.“
گڑا یَهیائے مُرید یَهیائے کِرّا آتکنت و گوَشتِش: ”او استاد! هما مرد که اُردُنئے کئورئے آ دستا گۆن تئو گۆن اَت و تئو آییئے بارئوا گواهی دات، بچار، آ پاکشۆدی دئیگا اِنت و سجّهێن مردم هماییئے کِرّا رئوگا اَنت.“
گڑا مردم چه شهرا در کپت و دێم په ایسّایا آتکنت.
بله آییا گوَشت: ”منا وراکے هست که شما آییئے بارئوا نزانێت.“
وهدے ایسّااِش گوَرمئے آ دستا دیست، گوَشتِش: ”استاد! تئو کدی اِدا آتکگئے؟“
مُریدان چه آییا جُست کرت: ”او استاد! اے مرد چێا چه پێدائِشا کۆر اِنت؟ وت گُنهکار اِنت یا اِشیئے پت و مات؟“