26 ایسّایا گوَشت: ”من که گۆن تئو هبرا آن، من هما آن.“
رَندا آییا وتی مرید پرمان کرتنت: ”هچکَسا مگوَشێت که من مَسیه آن.“
زانا، من وتی زَرّانی مستر وت نهآن، هر ڈئولا که لۆٹان گۆن وتی زَرّان هما ڈئول بکنان؟ یا که تئیی چمّ منی دسپَچیا دیستَ نکنت؟‘
هئو، اَنچُش اِنت که آهِری، ائولیَ بنت و ائولی، آهِریَ بنت.“
انّون چه اے کارا پێسر شمارا گوَشان که وهدے چُشَ بیت، گڑا بزانێت که من هما آن.
من پمێشکا شمارا گوَشت که وتی گناهانی تها مرێت. اگن شما باور مکنێت که من هما آن، شما وتی گناهانی تها مرێت.“
پمێشکا ایسّایا گوَشت: ”وهدے شما انسانئے چُکّ چه زمینا چست کرت، گڑا زانێت که من هما آن و وتسرا کارے نکنان. هما ڈئولا که پتا سۆج داتگ، هما ڈئولا هبرَ کنان.