21 ایسّایا گوَشت: ”بانُک! باور کن، وهدے کئیت که شما هُداێن پتا نه اے کۆهئے سرا پرستشَ کنێت و نه اورشَلیما.
چێا که هر جاه دو یا سئے کَس منی نامئے سرا هۆر ببیت، من گۆن آیان گۆنَ بان.“
پمێشکا، برئوێت سجّهێن کئومان منی مرید بکنێت، پت و چُکّ و پاکێن روهئے ناما پاکشۆدی بدئیێت و
دژمن آیان زَهمانی دپا دئینت و بازێنێا بندیگ و سجّهێن دنیائے تها دَرانڈێهَ کننت. اورشَلیم، درکئومانی پادانی لگتمالَ بیت، تان آ وهدا که درکئومانی وهد و باریگَ کُٹّیت و هلاسَ بیت.
ایسّایا گوَشت: ”راه من آن، راستی من آن و زند بَکشۆک هم من آن. کَسّ پتئے کِرّا سر بوتَ نکنت، اگن منی راها مرئوت.
شمارا چه کَنیسَهان درَ کننت. چُشێن وهدے هم کئیت که شمئے کُشۆک گُمانَ کننت که گۆن شمئے کُشگا هُدائے هِزمتا کنگا اَنت.
بچارێت، یکّ وهدے کئیت و آ وهد انّون بُنگێج بوتگ که شما سجّهێن شِنگ و شانگَ بێت و هرکَس وتی راها رئوت. منا تهنا یلهَ دئیێت، بله اَنگت تهنا نبان، چێا که منی پت گۆن من گۆن اِنت.
یکّ وهدے کئیت و آ وهد انّون بُنگێج بوتگ که راست و بَرهَکّێن پرستش کنۆک هُداێن پتا گۆن روه و راستی پرستشَ کننت، چێا که پت همے ڈئولێن مردمانی لۆٹۆک اِنت که آییئے پرستشا بکننت
باور کنێت، یکّ وهدے کئیت و اے وهد انّون بُنگێج بوتگ که مُردگ هُدائے چُکّئے تئوارا اِشکننت و هرکَس که بِشکنت پدا زندگَ بیت.
چه اِشیا هئیران و هَبَکّه مبێت، چێا که یکّ وهدے کئیت که سجّهێن مُردگ آییئے تئوارا اِشکننت و چه وتی کَبران درَ کایَنت. نێککار دێم په اَبدمانێن زِندا رئونت و بدکار دێم په مئیاریگ بئیگا.
ما وت اِشکت، گوَشتی: ’ایسّا ناسِری اے جاگها کرۆجیت و آ رسم و رئواجان بدلَ کنت که موسّایا په ما اِشتگاَنت.‘“
منَ لۆٹان که مردێن زهر گرگ و جاک و جێڑهان یله بدئینت و هر جاگه پاک و پلگارێن دستان بُرز بکننت و دْوا بلۆٹنت.
اگن شما هُدایا وتی پتَ گوَشێت، که آ هرکَسئے دادرسیا بے رو و ریا، آییئے کارانی هسابا کنت، گڑا وتی دَرانڈهیئے وهد و پاسان په شرپ و اِزّت گۆن هُداتُرسی بگوازێنێت.
من اِشیئے تها هچّ پرستشگاه ندیست، چێا که پُرواکێن هُداوندێن هُدا و گوَرانڈ اِشیئے پرستشگاه اَنت.