6 آ چیزّ که چه جسما پێدا بیت، جسم اِنت و آ چیزّ که چه روها پێدا بیت، روه اِنت.
آدما که 130 سال بوت، وتی پئیمێن، وتی شِکلئے مردێنچُکّێئے پت بوت و آییئے نامی سئیت کرت.
هُدایا دیست که زمین سِلّ بوتگ، چێا که دنیائے سجّهێن مردمان بدێن راهے گِپتگاَت.
هُداوندا دیست که انسانئے رَدکاری زمینئے سرا سکّ باز اَنت و سجّهێن دل و هئیالِش مُدام گۆن بدیا اِنت و بَسّ.
او هُدا! منی درونا پاکێن دلے بجۆڑێن و منی دل و جبینا پدا مُهرێن روهے بیار.
آ، نه چه هۆنا پێدا بوتنت و نه چه جِسمی واهگ و انسانی لۆٹان، آ چه هُدایا پێدا بوتنت.
اے گپّا هئیران مبئے وهدے ترا گوَشان که په شما سجّهێنان الّمی اِنت که دوبَر پێدا ببێت.
منَ زانان که منا، بزان منی گُنهکارێن سَرِشتا هچّ نێکیے مان نێست. منا نێکێن کار کنگئے واهگ هست، بله کرتَ نکنان.
هُدائے شُگرا گِران که چه مئے هُداوند ایسّا مَسیهئے راها رَکّان. هئو، وتی پگر و هئیالا هُدائے شَریَتئے گُلامیا کنان، بله وتی سَرِشتا گناهئے کانونئے گُلام آن.
وهدے مئے مَهار گُنهکارێن سَرِشتئے دستا اَت، مئے بَند و بۆگانی تها هما پُرگُناهێن هئوا و هئوسان کارَ کرت که چه شَریَتئے زانگا چست بوتگاَتنت تانکه په مَرکا بَر و سَمر بیارێن.
چێا که اگن شما گُنهکارێن سَرِشتئے راها بگرێت، مرێت. بله اگن چه روهئے راها وتی سَرِشتئے گناه و بدکاریان بکُشێت، زِندگَ مانێت.
هما که ایسّا مَسیهئیگ اَنت، آیان وتی گُنهکارێن تب و سَرشت گۆن آییئے هئوَس و سِلّێن واهگان یکجاه سَلیب کَشِّتگ.
آ که چه هُدایا پێدا بوتگ گناهَ نکنت، پرچا که هُدائے زات آییا مان اِنت. گڑا آ گناه کرتَ نکنت، چێا که چه هُدایا پێدا بوتگ.