30 آ باید اِنت دێماتِر ببیت و من پداتر ببان.“
بانۆرئے هُدابُند، سالۆنک اِنت. انچۆ که سالۆنکئے دۆست اۆشتاتگ و سالۆنکئے تئوارا اِشکنت و گَل و شادانَ بیت، منا همے ڈئولێن کامل و سررێچێن شادهیے رستگ.
آ کَس که چه بُرزا کئیت، چه سجّهێنان مستر اِنت و آ که چه اے هاکیێن دنیایا اِنت، زمینی مردمے و دنیایی چیزّانی بارئوا هبرَ کنت. بله آ که چه آسمانا کئیت چه سجّهێنان مستر اِنت.
هپتمی پرێشتگا وتی کَرنا جَت. آسمانا بُرزێن تئوار اَتنت که گوَشگا اَتنت: ”دنیائے بادشاهی مئے هُداوند و آییئے مَسیهئے بادشاهی جۆڑ بوتگ و آ اَبد تان اَبد بادشاهیَ کنت.“