منی پِر ترّگئے مِسال، همے ڈئولا اِنت که مردے دور و دْراجێن سپرێا برئوت، رُکست کنگئے وهدا، سجّهێن هِزمتکارانی کار و باران سر و سۆج بکنت و نِگهپانا هُکم بدنت: ’سار و هُژّار بئے!‘
برابر گۆن اے مِهر و رَهمتا که مارا دئیگ بوتگ، تَهر تَهرێن هُدایی دادانی واهند اێن. اگن کَسێا پئیگمبریئے ٹێکی رَستگ، آییا برابر گۆن وتی باورا کار ببندیت،
چه پولُسئے نێمگا، منِ پولُس که کاسِدے آن و منی کاسدی چه اِنسانانی نێمگا یا چه هاسێن مردمێئے نێمگا نهاِنت، چه ایسّا مَسیه و هُداێن پتئے نێمگا اِنت، هما هُدا که ایسّا مَسیهی چه مُردگان زندگ کرت.