12 وهدے من زمینی چیزّانی بارئوا هبرَ کنان، شما باوَرَ نکنێت. اگن آسمانی چیزّانی بارئوا هبر بکنان، گڑا چِه پئیما باوَرَ کنێت؟
ترا راستێنَ گوَشان، ما هما چیزّانی هبرا کنێن که آیانی بارئوا زانێن و هما چیزّ که ما دیستگاَنت، همایانی شاهدیا دئیێن. بله شما مئے شاهدیا نمَنّێت.
ایسّایا آییئے پَسّئوا گوَشت: ”ترا راستێنَ گوَشان، تان کَسے دوبَر پێدا مبیت، هُدائے بادشاهیا دیستَ نکنت.“
ایسّایا پَسّئو دات: ”ترا راستێنَ گوَشان، تانکه کَسے چه آپ و روها پێدا مبیت، هُدائے بادشاهیا پاد اێر کرتَ نکنت.
گوات هر جاه که بلۆٹیت، کَشّیت. تئو آییئے تئوارا اِشکنئے بله نزانئے چه کجا کئیت و کجا رئوت. آ کَس که چه روها پێدا بیت، آ هم اَنچُش اِنت.“
بێشَکّ هُدادۆستیا مزنێن رازے مان: آ، اِنسانێئے شکل و درۆشما زاهر بوت، پاکێن روها آییئے راستی سابِت کرت، پرێشتگان آ دیست، کئومانی نیاما آییئے جار جنَگ بوت، دنیائے تها آییئے سرا ایمانِش آورت، آ، پُرشئوکتێن اَرشا برگ بوت.
ما گۆن هُدایا مِهر نکرتگ، مِهر همش اِنت که آییا کرتگ و وتی چُکّی دێم داتگ تان په مئے گناهانی شۆدگا کُربانیگ کنگ ببیت.