یوهَنّا 21:7 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁷ گڑا هما مُرید که ایسّایا باز دۆست اَت، آییا گۆن پِتْرُسا گوَشت: ”اے هُداوند اِنت!“ شَمون‌پِتْرُس جاندر اَت. وهدے اے هبری اِشکت، وتی کباهی گوَرا کرت و آپا دئوری کرت.

یوهَنّا 21:7 Кръстосани препратки

زَبور 118:23

اے هُداوندئے کار اِنت و مئے چمّان باکمال اِنت.

مَرکاس 11:3

اگن کَسێا جُست کرت که ’شما چے کنگا اێت،‘ بگوَشێت که ’واجها اے کُرّگ پکار اِنت و پدا زوتّ پِریَ تَرّێنیت.‘“

لوکا 12:35

لانکا ببندێت و وتی چِراگا رۆک و رُژناگ بدارێت.

لوکا 2:11

آ اِش اِنت که داوودئے شهر بئیت‌لَهِما مرۆچی په شما رَکّێنۆکے پێدا بوتگ که آ، هُداوندێن مَسیه اِنت.

لوکا 7:47

پمێشکا ترا گوَشان: اے جنێنئے بازێن دۆستیئے سئوَب اِش اِنت، که اِشیئے بازێن گناه بَکشگ بوتنت، بله آ که آییئے دۆستی کمتر اِنت، هما اِنت که آییئے بَکشتگێن گناه کمتر اَنت.“

یوهَنّا 13:23

چه مُریدان یکّے، هما که ایسّایا باز دۆست اَت، ایسّائے کِرّا نِشتگ‌اَت.

یوهَنّا 19:26

وهدے ایسّایا وتی مات دیست که هما دۆستێن مُریدئے کِرّا اۆشتاتگ، گۆن ماتا گوَشتی: ”او بانُک! اے تئیی چُکّ اِنت.“

یوهَنّا 20:2

آ په مئیدان، شَمون‌پِتْرُس و ایسّائے هما دومی مُریدئے کِرّا آتک که ایسّایا باز دۆست اَت. گوَشتی: ”هُداوندِش چه کَبرا برتگ، بله نزانێن کجا اێرِش کرتگ.“

یوهَنّا 20:20

اے هبرئے گوَشگا رَند، وتی دست و پَهناتی آیانا پێش داشتنت. وهدے مُریدان هُداوند دیست، سکّ گَل بوتنت.

یوهَنّا 20:28

تومایا گوَشت: ”او منی هُداوند، او منی هُدا!“

یوهَنّا 21:20

پِتْرُسا چپّ و چاگرد چارِت و دیستی که هما مُرید که ایسّایا باز دۆست اِنت چه پُشتا پێداک اِنت، هما که شامئے وهدا ایسّائے نزّیکترا کِنزتگ‌اَت و چه آییا جُستی کرتگ‌اَت: ”او هُداوند! کئے ترا دْرۆهیت و دژمنانی دستا دنت؟“

یوهَنّا 21:24

اے هما مُرید اِنت که اے چیزّی نبشته کرتگ‌اَنت و اِشانی راستی و پکّاییئے شاهدیا دنت. ما زانێن که اِشیئے شاهدی راست اِنت.

یوهَنّا 21:8

آ دگه مُرید بۆجیگا سوار، هُشکیئے نێمگا آتکنت و چه ماهیگا پُرّێن دامِش کَشّان کرت، چێا که چه هُشکیا سَد گاما دورتر نه‌اتنت.

کاسِدانی کار 10:36

شما زانێت که هُدایا په بنی اِسراییلیان وتی کُلئو راه دات و چه ایسّا مَسیهئے راها، که سجّهێنانی هُداوند اِنت، سُهل و اێمِنیئے مِستاگ دات.

کاسِدانی کار 2:36

پمێشکا، اِسراییلئے سجّهێن کئوم اَلّم بزانت، هما ایسّا که شما سَلیب کَشّت، هُدایا هُداوند و مَسیه کرتگ.“

آکوب 2:1

او منی براتان! شما که مئے مَزَن‌شانێن هُداوند ایسّا مَسیهئے باوَرمند اێت، مردمانی نیاما پَرک و پێر کرتَ نکنێت.