2 شَمونپِتْرُس و توما که آییئے دومی نام دیدیموس اَت و نَتْناییل که چه جَلیلئے مێتگ کانایا اَت و زِبْدیئے چُکّ و دگه دو مُرید یکجاه اَتنت.
پیلیپُس، بَرتولوما، توما و مالیاتگیرێن مَتّا، هَلْپیئے چُکّ آکوب، تَدّا،
ایسّا که کمّے دێما شت زِبْدیئے چُکّ، آکوب و آییئے برات یوهَنّایی دیستنت، که بۆجیگا نِشتگاَتنت و وتی ماهۆران سْراچگ و شَرّ کنگا اَتنت.
همے ڈئولا، زِبْدیئے دوێن چُکّ، آکوب و یوهَنّا که شَمونئے شریکدار اَتنت، هم هئیران بوتنت. ایسّایا گۆن شَمونا گوَشت: ”متُرس! تان اے وهدا تئو ماهیگ شکار کرتگ، چه اِد و رَند مردمانی دلان شکارَ کنئے.“
پیلیپُس نَتْناییلئے کِرّا شت و گوَشتی: ”ما هما کَس در گێتکگ که موسّایا تئوراتئے تها آییئے بارئوا نبشته کرتگ و آ دگه نبیان هم آییئے بارئوا نبشته کرتگ. آ، ایسّا ناسِری اِنت، ایسُّپئے چُکّ.“
توما که آییئے دومی نام دیدیموس اَت، گۆن آ دگه مُریدان گوَشتی: ”بیاێت، ما هم رئوێن که گۆن ایسّایا هۆر بمرێن.“
سئیمی رۆچا، جَلیلا، کانا نامێن مێتگێا، سور و آرۆسے هستاَت و ایسّائے مات همۆدا اَت.
اے مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی که ایسّایا جَلیلئے مێتگ کانایا پێش داشت، آییئے ائولی مۆجزه اَت. آییا گۆن همے مۆجزها وتی شان و شئوکت زاهر کرت و مُریدان آییئے سرا ایمان آورت.
تومایا گوَشت: ”او منی هُداوند، او منی هُدا!“
ایسّا پدا جَلیلئے مێتگ کانایا شت، همۆدا که آپی شراب کرتگاَتنت. شاهی مَنسَبدارے هستاَت که بچکّی کَپَرناهومئے شهرا نادْراه اَت.