11 شَمونپِتْرُس بۆجیگا شت و دامی دێم په هُشکیا کَشّت. دام چه ماهیگا پُرّ اَت، یکّ سَد و پنجاه و سئے مزنێن ماهیگی مان اَت، بله ماهیگان دام ندِرتگاَت.
ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”چه همے ماهیگان کَمُّکے بیارێت که انّون شما گپتگاَنت.“
ایسّایا گوَشت: ”بیاێت ناشتا کنێت!“ چه مُریدان یکّێا هم جُریَت نکرت که چه ایسّایا جُست بگیپت: ”تئو کئے ائے؟“ آیان زانت که اے هُداوند اِنت.
گڑا، همایان که آییئے کُلئو و پئیگام زرت، پاکشۆدی هم کرت و آ رۆچا، کِساس سئے هزار مردم گۆن باوَرمندان هۆر بوت.