24 چه دوازدهێن کاسِدان یکّے، بزان توما که آییئے دومی نام دیدیموس اَت، ایسّائے آیگئے وهدا اۆدا نهاَت.
پیلیپُس، بَرتولوما، توما و مالیاتگیرێن مَتّا، هَلْپیئے چُکّ آکوب، تَدّا،
چێا که هر جاه دو یا سئے کَس منی نامئے سرا هۆر ببیت، من گۆن آیان گۆنَ بان.“
توما که آییئے دومی نام دیدیموس اَت، گۆن آ دگه مُریدان گوَشتی: ”بیاێت، ما هم رئوێن که گۆن ایسّایا هۆر بمرێن.“
تومایا گوَشت: ”او هُداوند! ما نزانێن که تئو کجا رئوئے، گڑا راها چۆن زانتَ کنێن؟“
شَمونپِتْرُس و توما که آییئے دومی نام دیدیموس اَت و نَتْناییل که چه جَلیلئے مێتگ کانایا اَت و زِبْدیئے چُکّ و دگه دو مُرید یکجاه اَتنت.
ایسّایا گوَشت: ”من شمارا گچێن کرت، دوازدهێنُن گچێن کرتنت، بله پدا هم چه شما یکّے اِبلیسے.“
آییئے مکسد شَمون اِسْکَریوتیئے چُکّ یَهودا اَت. بِلّ تُرے آ چه دوازدهێنان یکّے اَت، بله آییا رندا ایسّا دْرۆهِت و دژمنانی دستا دات.