13 آیان گوَشت: ”او بانُک! تئو چێا گرێوگا ائے؟“ پَسّئوی دات: ”منی هُداوندِش برتگ و نزانان کجا اێرِش کرتگ.“
ایسّایا جُست کرت: ”شما وتی راها، چۆنێن سَرهالانی بارئوا گپّ و تْران کنگا اێت.“ آ گۆن گَمناکێن چِهرگے اۆشتاتنت.
وهدے ایسّایا وتی مات دیست که هما دۆستێن مُریدئے کِرّا اۆشتاتگ، گۆن ماتا گوَشتی: ”او بانُک! اے تئیی چُکّ اِنت.“
گوَشتی: ”او بانُک! منا و ترا گۆن اِشیا چِه کار؟ منی وهد اَنگت نئیاتکگ.“
ایسّایا گۆن آییا گوَشت: ”او بانُک! چێا گرێوگا ائے؟ کئیی پدا گردئے؟“ مَریَما هئیال کرت بلکێن باگپان اِنت. گوَشتی: ”او واجه! اگن تئو برتگ، منا بگوَش کجا اێرِت کرتگ که من برئوان و آییا دست بگران.“
آ په مئیدان، شَمونپِتْرُس و ایسّائے هما دومی مُریدئے کِرّا آتک که ایسّایا باز دۆست اَت. گوَشتی: ”هُداوندِش چه کَبرا برتگ، بله نزانێن کجا اێرِش کرتگ.“
بله پولُسا گوَشت: ”چیا شما گْرێوێت و منی دلا پرۆشێت؟ من بند بئیگا بِلّ، اورشَلیما، په هُداوندێن ایسّائے نامئیگی وتی زِندئے نَدر کنگا هم تئیار آن.“