42 یَهودیانی تئیاریئے رۆچ اَت و کَبر نزّیکّا اَت، پمێشکا ایسّائے جۆنِش همۆدا کَبر کرت.
زۆر و تاگتُن کونزگی چُنڈے که هُشک بوتگ و زبانُن نُکّا لَچّتگ، منا مرکئے هاکا واپێنتگِت.
اَنچُش که یونُس تان سئے رۆچ و سئے شپا ٹوهێن ماهیگئے لاپا اَت، همے پئیما انسانئے چُکّ تان سئے رۆچ و سئے شپا زمینئے لاپا بیت.
سَرگوَزئے ائییدئے تئیاریئے رۆچا، نێمرۆچئے وهدا، پیلاتوسا گۆن یَهودیان گوَشت: ”بچارێت، اِش اِنت شمئے بادشاه!“
چه یَهودیان بازێنێا اے مئیارنامگ وانت، چێا که ایسّائے سَلیب کَشّگئے جاگه چه شهرا دور نهاَت و مئیارنامگ اِبرانی و لاتینی و یونانی زبانان نبیسگ بوتگاَت.
آ رۆچ، شَبّتئے تئیاریئے رۆچ اَت. یَهودیان نلۆٹت که سلیب کَشّتگێنانی جۆن و جَسَد شَبَّتئے رۆچا سَلیبئے سرا لۆنجان ببنت، چێا که اے هاسێن شَبَّتے اَت. پمێشکا چه پیلاتوسا دَزبندیاِش کرت که آ سئیێنانی پادان پرۆش و چه سَلیبانی سرا اێرِش گێج.
هما جاگهئے نزّیکّا که ایسّا سَلیب کشّگ بوت، باگے هستاَت که اۆدا نۆکێن کَبرے جتگاَتِش و اَنگت کَسّ آییئے تها کَبر کنگ نبوتگاَت.
آییئے بارئوا هرچے نبیسگ بوتگاَت، آیان سَرجم کرتنت و چه سَلیبئے دارا اێر گێتک و کبرِش کرت.