ایسّا مَسیها وتی زند په ما نَدر کرت که مارا چه مئے سجّهێن سِلکاریان بمۆکیت و په وت کئومے پاک و پلگار بکنت که آییئے جندئیگ ببیت و اے کئوم په شرّێن کارئے کنگا هُبّیگ و هُدۆناک ببیت.
همے آپ شمئے پاکشۆدیئے مِسال و نمونه اِنت که انّون شمارا رَکّێنیت. پاکشۆدی جسم و جانئے زاهری چِلّان پاکَ نکنت، اے په پاکێن وجدان و جَبینا، گۆن هُدایا شمئے دَزبندی اِنت که چه ایسّا مَسیهئے جاه جنَگئے وَسیلها شمارا رسیت،
من پَسّئو دات: ”واجه! تئو وتَ زانئے.“ نون آییا گۆن من گوَشت: ”اے هما اَنت که چه مزنێن اَزابا در آتکگاَنت و وتی پۆشاکِش گۆن گوَرانڈئے هۆنا شُشتگ و اسپێت کرتگاَنت.