33 ایسّائے کِرّا که آتکنت، دیستِش که آییا ساه داتگ. پمێشکا آییئے پادِش نپرۆشتنت.
آییئے سجّهێن هڈّان مُهرَ داریت، چه آیان یکّے هم پرۆشگَ نبیت.
یکّێن لۆگئے تها ببێت و بوَرێتی. چه سَرگوَزئے گۆشتا تُشے ڈَنّا مبرێت و پَسئے یکّ هَڈّے هم مپرۆشێت.
آیان ایسّائے سرا کندت و کَلاگ گپت، چێا که زانتگاَتِش جنکّ مُرتگ.
گڑا پئوجی دێما آتکنت و هما دوێنانی پادِش پرۆشتنت که گۆن ایسّایا سَلیب کَشّگ بوتگاَتنت، پێسرا یکّێئے و پدا دومیئے.
بله چه پئوجیان یکّێا، نئیزَهے ایسّائے کَش و پهناتا جت و هما دمانا چه آییئے جۆنا هۆن و آپ در آتک.