30 وهدے ایسّایا شراب دپ جت، گوَشتی: ”کار هلاس بوت!“ رَندا سری جَهل کرت و ساهی دات.
من تئییگ و جنێنئے نیاما، تئیی نَسل و جنێنئے نَسلئے نیاما دُژمنی پێدا کنان. اِشیئے نَسل تئیی سرَگا جنت و تئو آییئے پادئے پونزا جَنئے.“
زۆر و تاگتُن کونزگی چُنڈے که هُشک بوتگ و زبانُن نُکّا لَچّتگ، منا مرکئے هاکا واپێنتگِت.
په تئیی کئوم و تئیی پاکێن شهرا هپتاد هپتگ گیشّێنگ بوتگ که سَرکشّی بکُٹّیت، گناه هلاس ببنت، کُربانیگ کنگ و گناهانی تاوان پُرّ کنگ ببیت، اَبدی اَدل بَرجم ببیت، شُبێن و پئیگمبری مُهر جنَگ ببنت و چه سجّهێنان پاکترێن جاگه رۆگن پِر مُشگ ببیت.
رَندا، شست و دو هپتگا پد، هما ’رۆگن پِر مُشتگێن‘ کُشگَ بیت و آییئے کِرّا هچّ پَشتَ نکپیت. آیۆکێن هُکمرانئے مردم شهر و مزنێن پرستشگاها تباهَ کننت، بله آییئے جِندئے تباهی چۆ هارێا کئیت. جنْگ تان گُڈسرا برجاهَ مانیت و تباهیانی شئور بُرّگ بوتگ.
همے ڈئولا، انسانئے چُکّ نئیاتکگ که مردم آییئے هِزمتا بکننت، آتکگ که مردمانی هِزمتا بکنت و گۆن وتی ساهئے دئیگا، بازێنێا برَکّێنیت.“
ایسّایا دومی برا بُرزێن تئوارێا چیهال کَشّت و ساه دات.
ایسّایا گوَشت: ”انّون بِلّ که اَنچُش ببیت، اے پئیما هُدائے رَزایا سَرجمَ کنێن.“ گڑا آییا مَنِّت و ایسّایی پاکشۆدی دات.
گڑا، ایسّایا بُرزێن تئوارێا چیهال کَشّت و ساه دات.
چێا که اے نبشته منی بارئوا، باید اِنت پوره و سَرجم ببیت که گوَشیت: آ گۆن گُنهکاران هساب کنگ بوت. هئو! آ چیزّ که منی بارئوا نبیسگ بوتگ نون سَرجم بئیگی اِنت.“
ایسّایا بُرزێن تئوارێا چیهال کَشّت و گوَشت: ”او پت! من وتی روه و ساها تئیی دستا دئیان.“ گۆن همے هبرا، ساهی دات.
نێکێن شپانک من آن. نێکێن شپانک وتی ساها په پَسان نَدرَ کنت.
کَسّ منی ساها چه من پچ گپتَ نکنت، من گۆن وتی جندئے واهگا وتی ساها نَدرَ کنان. منا وتی ساهئے دئیگئے اهتیار هستاِنت و پدا آییئے دستا آرگئے اهتیار هم هستاِنت. اے کار پتا منا پرماتگ.“
آ کار که تئو منا داتگاَت که سَرجمی بکنان، من سَرجم کرت و اے ڈئولا په جهانا تئیی شان و شئوکتُن زاهر کرت.
نون ایسّایا دیست که سجّهێن چیزّ سَرجم بوتگاَنت گڑا پاکێن کتابئے هبرئے راست و سَرجم بئیَگئے هاترا گوَشتی: ”تُنّیگ آن.“
ایسّایا گوَشت: ”منی وراک اِش اِنت که وتی دێم دئیۆکئے واهگا پوره بکنان و آییئے کاران سَرجم بکنان.
مَسیه، شَریَتئے سَرجمی و هلاسی اِنت. آسر اِش اِنت، هرکَس که باورَ کنت، پاک و پَلگار زانگَ بیت.
هُدایا آ پێش کرت تان چه باورئے راها گۆن وتی هۆنا هما کُربانیگ ببیت که گناهانَ بَکشیت. اے کاری په وتی اَدلئے پێش دارگا کرت، پرچا که گۆن وتی هُدایی اۆپارا چه پێسریگێن گناهان سر گوَستگاَت.
جِندی که انسانئے شِکلا اَت، وتا بێکِبر و دربێشی کرت و تان مَرکا پرمانبردار اَت، تان سَلیبئے سرئے مَرکا هم.