بچارێت که پتا چۆنێن مِهرے مارا بَکشتگ که هُدائے چُکّ زانگ ببێن و بێشکّ ما هُدائے چُکّ اێن. دنیا مارا نزانت و پَجّاهَ نئیاریت چێا که دنیایا آ هم پَجّاه نئیاورت.
اے چیزّا هم زانێن که هُدائے چُکّ آتکگ و مارا اے پۆه و زانتی داتگ که آ ”راستێنا“ بزانێن. ما هما ”راستێنئے“ اَرواه و جَبینا اێن، آییئے چُکّ ایسّا مَسیهئے اَرواه و جَبینا. راستێن هُدا و نمیرانێن زِند، هما اِنت.