آ کَسا که منی هُکم گۆن اَنت و اِشانی سرا کارَ کنت، هما کَس منا دۆستَ داریت. آ که منا دۆستَ داریت، منی پت هم آییا دۆستَ داریت و من هم آییا دۆستَ داران و وتا په آییا زاهرَ کنان.“
ایسّایا پَسّئو تَرّێنت: ”آ کَس که منا دۆستَ داریت، هما هبرانی سرا کارَ کنت که من گوَشتگاَنت. منی پت آییا دۆستَ داریت و من و پتَ کاێن و آییئے کِرّا لۆگ و جاگهَ کنێن.
من آیانی دل و درونا بمانان و تئو منیگا و آ سَرجما همسِتک و همدل ببنت، تانکه جهان بزانت که تئو منا رئوان داتگ و اَنچۆ که تئو منا دۆست داشتگ، آ هم تئو همے پئیم دۆست داشتگاَنت.
هما کار که شَریَتا کرت نکرتگاَت، پرچا که گُنهکارێن سَرِشتئے سئوَبا نِزۆر بوتگاَت، آ کار هُدایا وت کرت. اے کاری چُش کرت که وتی جندئے چُکّی گُنهکارێن اِنسانێئے دْرۆشما رئوان دات تان په مئے گناهان کُربانیگ ببیت. اے پئیما چه یکّ جِسم و جانێئے راها گناهی مئیاربار کرت،
بچار، من چه شئیتانئے کَنیسَهئے مردمان لهتێن ترا دئیان، چه همایان که وتا یَهودیَ گوَشنت بله یَهودی نهاَنت و درۆگَ بندنت. بچار، من آیانَ پرمایان، آ کاینت، تئیی پادانی دێما کپنت و سرپدَ بنت که من ترا دۆست داشتگ.