21 جنێنے وتی چِلّگیئے وهدا دردَ کَشّیت، بله اَنچۆ که نُنُّک پێدا بیت، وتی دردانَ شمۆشیت، چێا که همے گپّا گَل اِنت که نۆکێن انسانے دنیایا آتکگ.
هُدایا گۆن جنێنا گوَشت: ”من تئیی چِلّگیئے دردان سکّ بازَ کنان، تئو گۆن درد چُکّ پێدا کنئے. تئیی واهگ په وتی مردا بیت و آ، تئیی سرا واجهیَ کنت.“
سَنٹ و بےائولادێن جنێنا وشدل و چُکّانی ماتَ کنت و آییئے لۆگا آباد. هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا.
چێا که نبیسگ بوتگ: ”شاتکامی کن، او سَنٹێن جنێن، تئو که هچّ چُکّ آورتَ نکنئے! په شادمانی کوکّار کن، تئو که چِلّگی درد نکَشّتگ! چێا که یله داتگێن جنێنئے چُکّ چه هماییئے چُکّان گێشتر اَنت که مَردی هست.“
هما وهدا که مردمَ گوَشنت ”اَمن و امان اِنت“، آیانی سرا اَناگت تباهیے کئیت، انچۆ که لاپپُرّێن جنێنێئے چِلّگی درد اناگتَ کایَنت، و آ تَتکَ نکننت.