26 بله وهدے شمئے پُشت و پناهَ کئیت، بزان راستیئے پاکێن روه که آییئے سَرچمّگ پت اِنت و من آییا چه پتئے نێمگا دێمَ دئیان، آ منی بارئوا شاهدیَ دنت.
من وتی پتئے واده داتگێن پاکێن روها په شما رئوانَ دئیان، نون شما شهرا بمانێت، تان هما وهدا که چه بُرزا شمارا واک و کدرت برسیت.“
بله شمئے پُشت و پناه هما پاکێن روه اِنت که پت آییا منی نامئے سرا دێمَ دنت. پاکێن روه سجّهێن چیزّان شمارا سۆجَ دنت و هما سجّهێن هبر که من گۆن شما کرتگاَنت، شمارا آیانی یاتا پِرّێنیت.
بله شمارا راستێنَ گوَشان که منی رئوگ په شما شرتر اِنت. چێا که اگن مرئوان، شمئے پُشت و پناه په شما نئیئیت، بله اگن برئوان، آییا په شما دێمَ دئیان.
ایسّایا گوَشت: ”اگن هُدا شمئے پت بوتێن، شما منا دۆست داشتگاَت، چێا که من چه هماییئے نێمگا آتکگان و نون اِدا آن. من وتسرا نئیاتکگان، هماییا منا دێم داتگ.
یکّ رَندے که گۆن آیان هۆریگا نِشتگ و وراک ورگا اَت، هُکمی داتنت: ”چه اورشَلیمئے شهرا ڈنّ مرئوێت، پتئے واده داتگێن پاکێن روهئے ودار و اِنتزارا ببێت که شما آییئے بارئوا پێسرا هم چه من اِشکتگ.
هما هُدا که هرکَسئے دلئے هالا زانت، درکئومی هم پاکێن روه بَکشت و په وت زرتنت، اَنچُش که پاکێن روهی مارا بَکشتگاَت.
ما اے هبرانی شاهد اێن. پاکێن روه، که هُدایا وتی باوَرمندانا بَکشتگ هم اے هبرانی گواهیا دنت.
رندا پرێشتگا منا زِنداپئے کئور پێش داشت که چۆ بلۆرا ساپ اَت. چه هُدا و گوَرانڈئے تَهتا در آیگا اِنت و