5 تومایا گوَشت: ”او هُداوند! ما نزانێن که تئو کجا رئوئے، گڑا راها چۆن زانتَ کنێن؟“
پیلیپُس، بَرتولوما، توما و مالیاتگیرێن مَتّا، هَلْپیئے چُکّ آکوب، تَدّا،
ایسّایا گوَشت: ”او بێباورێن نَسل و پَدرێچ! من تان کدێنا گۆن شما بمانان و بسگّان؟ چُکّا منی کِرّا بیارێت!“
ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”او ناسرپدان! په نبیانی سجّهێن هبرانی باور کنگا شمئے دل کۆر اِنت.
توما که آییئے دومی نام دیدیموس اَت، گۆن آ دگه مُریدان گوَشتی: ”بیاێت، ما هم رئوێن که گۆن ایسّایا هۆر بمرێن.“
اۆدا که منَ رئوان، شما آ جاگهئے راها زانێت.“
منی هُکم اِش اِنت که شما یکدگرا دۆست بدارێت، هما ڈئولا که من شمارا دۆست داشتگ.
نون من وتی دێم دئیۆکئے کِرّا رئوان و چه شما هچکَس جُستَ نکنت که کجا رئوئے؟