37 پِتْرُسا گوَشت: ”او هُداوند! انّون پَرچا گۆن تئو آتکَ نکنان؟ من وتی ساها په تئو نَدرَ کنان.“
گوَشتِش: ”جی هئو، اے کارا کرتَ کنێن.“ ایسّایا گوَشت: ”دێمترا، شمارا اے جام نۆشگی و اے پاکشۆدی هم کنگی اِنت،
ناشتها رند، ایسّایا گۆن شَمونپِتْرُسا گوَشت: ”او شَمون، یوهَنّائے چُکّ! اینچُک که اے منا دۆستَ دارنت، تئو منا گێشتر دۆستَ دارئے؟“ پِتْرُسا گوَشت: ”جی هئو، او هُداوند! تئو زانئے که من ترا دۆستَ داران.“ ایسّایا گوَشت: ”گڑا منی گوَرگان بچارێن.“
منا په وتی ساه و زِندا پرواه نێست، منی یکّێن واهگ اِش اِنت که وتی دئور و باریگا په سر برسێنان و هُداوندێن ایسّائے داتگێن کارا سَرجم بکنان، بزان هُدائے مِهر و رهمتئے مِستاگا برسێنان.
بله پولُسا گوَشت: ”چیا شما گْرێوێت و منی دلا پرۆشێت؟ من بند بئیگا بِلّ، اورشَلیما، په هُداوندێن ایسّائے نامئیگی وتی زِندئے نَدر کنگا هم تئیار آن.“