23 چه مُریدان یکّے، هما که ایسّایا باز دۆست اَت، ایسّائے کِرّا نِشتگاَت.
وهدے آ گریب مُرت، پرێشتگان آ زرت و اِبراهێمئے کِرّا برت. هَزگارێن مرد هم مُرت و مردمان کَبر و کَپن کرت.
کَسّا هچبر هُدا ندیستگ، بله هما یکدانگێن چُکّ که پتئے بگلا اِنت، هماییا هُدا پَجّارێنتگ.
ایلازَرئے گهاران په ایسّایا کُلئو دێم دات: ”او هُداوند! تئیی دۆستێن مردم نادْراه اِنت.“
یَهودیان گوَشت: ”بچارێت، چینکدر دۆستی داشتگ.“
ایسّایا مَرتا و آییئے گهار و ایلازَر دۆستَ داشتنت.
شَمونپِتْرُسا هما مُرید اِشاره کرت که واجها جُست کن بارێن کئیی بارئوا گپّا اِنت؟
آ مُرید نزّیکتر کِنزت و چه ایسّایا جُستی کرت: ”او هُداوند! آ کئے اِنت؟“
وهدے ایسّایا وتی مات دیست که هما دۆستێن مُریدئے کِرّا اۆشتاتگ، گۆن ماتا گوَشتی: ”او بانُک! اے تئیی چُکّ اِنت.“
آ په مئیدان، شَمونپِتْرُس و ایسّائے هما دومی مُریدئے کِرّا آتک که ایسّایا باز دۆست اَت. گوَشتی: ”هُداوندِش چه کَبرا برتگ، بله نزانێن کجا اێرِش کرتگ.“
پِتْرُسا چپّ و چاگرد چارِت و دیستی که هما مُرید که ایسّایا باز دۆست اِنت چه پُشتا پێداک اِنت، هما که شامئے وهدا ایسّائے نزّیکترا کِنزتگاَت و چه آییا جُستی کرتگاَت: ”او هُداوند! کئے ترا دْرۆهیت و دژمنانی دستا دنت؟“
اے هما مُرید اِنت که اے چیزّی نبشته کرتگاَنت و اِشانی راستی و پکّاییئے شاهدیا دنت. ما زانێن که اِشیئے شاهدی راست اِنت.
گڑا هما مُرید که ایسّایا باز دۆست اَت، آییا گۆن پِتْرُسا گوَشت: ”اے هُداوند اِنت!“ شَمونپِتْرُس جاندر اَت. وهدے اے هبری اِشکت، وتی کباهی گوَرا کرت و آپا دئوری کرت.