6 آییا اے هبر په بَزّگێن مردمانی گَمواریا نگوَشت، پمێشکا گوَشتی که دُزّے اَت. کلیتدار آییئے جِند اَت و مُدام چه زَرتورَگا چیزّے په وتیَ زرت.
نادان وتی دلا گوَشیت: ”هُداے نێست.“ اے پلیت اَنت و کارِش سِلّ و گَنده، نێککارے نێست.
گوَشتی: ”هُدائے کتابا نبیسگ بوتگ: منی لۆگ، دْوا و پرستشئے جاگه ببیت، بله شما دُزّبازارے کنێتی.“
دگه یکّے یوانّا اَت که آییئے لۆگواجه، هوزا، هیرودیس بادشاهئے کلاتئے کلیتدار اَت. یکّے سوسن اَت و دگه باز جنێن اَتنت، که چه وتی زَرّ و مالان، په ایسّا و آییئے مریدان کُمکّ کنگا اَتنت.
مُزّورێن شپانکَ تچیت، چێا که آ په مُزّ کارَ کنت، پَسانی هئیالداریا نکنت.
”پرچا اے اَتر په سئے سَد دینارا بها کنگ نبوت و زرّ گریب و نێزگاران دئیگ نبوتنت؟“
زَرّ یَهودائے کِرّا اێر اَتنت، پمێشکا لهتێنا گُمان کرت که بلکێن ایسّا آییا گوَشگا اِنت که برئو و هرچے په ائییدا پکار اِنت بگر، یا گریب و نێزگاران چیزّے بدئے.
آیان چه ما بَسّ همینچک لۆٹت که نێزگاران بێهئیال مکنێن و من وت هم چه پێسرا په هُبّ و واهگے همے کارا کنگا اَتان.
چه هر ڈئولێن بدیا دور ببێت.
په مِسالے، اگن یکّے گۆن تلاهێن چَلّه و مُندریکّ و وشّێن پۆشاکان شمئے دیوانا بیئیت و دگه دِرتگپُچّێن بَزّگے هم بپُتریت و
بله شما نێزگارانی بےاِزّتی کرتگ. اے هستۆمند نهاَنت که شمئے سرا سِتمَ کننت و شمارا گِّرێننت و هَکدیوانانَ برنت؟