40 ”آیانی چمّی کۆر و دلی سنگ کرتگاَنت که گۆن چمّان مگندنت، گۆن دلان سَرپد مبنت و دێم په من پِر مترّنت. اگن منی کِرّا بیاتکێننت، من دْراه کرتگاَتنت.“
پْرُشتهدِلان دْراهَ کنت و ٹپّانِشَ بندیت.
من گوَشت: ”او هُداوند! منی سرا رهم کن، منا دْراه کن که تئیی گُنهکار آن.“
هُداوندا! منی سرا رهم کن چیا که گیمّرتگان. او هُداوند! منا دْراه بکن چیا که جسم و جانُن پرێشان اِنت.
هُداوندا گۆن موسّایا گوَشت: ”پِرئونئے کرّا برئو. من پِرئونئے دل و آییئے هِزمتکارانی دل پمێشکا سِنگ کرتگاَنت که وتی اے نشانیان آیانی دێما زاهر بکنان و
موسّا و هارونا پِرئونئے دێما اے سجّهێن مۆجزه پێش داشتنت، بله هُداوندا پِرئونئے دل سِنگ کرت و پِرئونا اِسراییلی چه وتی مُلکا رئوگا نهاِشتنت.
من مِسریانی دلان سِنگَ کنان که اِسراییلیانی رندا بکپنت و پِرئون و آییئے سجّهێن پئوج و اَرّابه و اَرّابهسوار منی شان و شئوکتئے سئوَبساز ببنت.
من، پِرئونئے دلا سِنگَ کنان و آ اِسراییلیانی رَندا کپیت. پِرئون و آییئے سجّهێن پئوج منی شان و شئوکتئے سئوَبسازَ بنت. گڑا مِسریَ زاننت که من هُداوند آن.“ اِسراییلیان همۆدا اُرد کرت که هُداوندا گوَشتگاَت.
هُداوندا مِسرئے بادشاه پِرئونئے دل سِنگ کرت و پِرئون اِسراییلیانی رندا کپت که په سربُلندی در آیگ و رئوگا اَتنت.
هُداوندا گۆن موسّایا گوَشت: ”وهدے پدا مِسرا رئوئے، بچار، هما سجّهێن مۆجِزه که من تئیی دستا داتگاَنت، پِرئونئے دێما آ مۆجِزَهان بکن و پێش دار، بله من آییئے دلا سِنگَ کنان که کئوما رئوگا مئیلیت.
بله اَنچۆ که هُداوندا گوَشتگاَت، پِرئونئے دل اَنگت سِنگ اَت و آیانی هبری گۆش نداشتنت.
بله من پِرئونئے دلا سِنگَ کنان. من مِسرئے مُلکا بازێن اجبّتێن نشانی و مۆجزهے پێشَ داران،
بله هُداوندا پِرئونئے دل سِنگ کرت و هما پئیما که هُداوندا گۆن موسّایا گوَشتگاَت، پِرئونا آیانی هبر گۆش نداشتنت.
شما آیان بئے مکنێت، آ کۆرانی کۆرێن رهشۆن اَنت، وهدے یکّ کۆرے دومی کۆرا راها شۆنَ دنت گڑا دوێن چاتا کپنت.“
تانکه: گۆن چمّان بچارنت، بله مگندنت گۆن گۆشان بِشکننت، بله سَرکِچ مئوَرنت، هُدائے نێمگا پِر مترّنت و بَکشگ مبنت.“
چێا که آیان اَنگت نگنئے مۆجزه سَرکِچ نئوارتگاَت، دلِش سکّ و سِنگ اَت.
”هُداوندئے روه منی سرا اِنت، آییا منا رۆگن پِر مُشتگ تانکه وار و نێزگاران وشّێن مِستاگے برسێنان، منا دێمی داتگ که بندیگ و اَسیران آزاتیئے بشارتا بدئیان و په کۆران بیناییئے مِستاگا برسێنان، زُلم دیستگێنان برَکّێنان و
آییا پَسّئو دات: ”هُدایا شمئے دلئے چمّ پَچ کرتگاَنت، که شما آییئے بادشاهیئے رازان سرپد ببێت، بله په آ دگه مردمان، مِسال و دَروَر اَنت و بَسّ، تانکه: ’گۆن چمّان بچارنت، بله مگندنت گۆن گۆشان بِشکننت، بله سَرکِچ مئوَرنت.‘
گڑا آیان باور کرت نکرت، چێا که اِشئیایا دگه جاگهے هم گوَشتگاَت:
گڑا ایسّایا گوَشت: ”من په دادرسی کنگا اے دنیایا آتکگان، تانکه کۆر بینا ببنت و بینا کۆر.“
کِلیسایا آیانی راه دئیگئے چِن و لانچ کرت و آیان چه پینیکیَه و سامِرَهئے راها گوَزان، هر جاه اے وشّێن هال دات که بازێن درکئومان هم چِه پئیما هُدائے راه زرتگ. چه اے هالئے اِشکنگا، سجّهێن برات باز وشّ و شادان بوتنت.
’اے کئومئے گوَرا برئو و بگوَش: ”گۆن گۆشانَ اِشکنێت، بله سَرکِچَ نئوَرێت، گۆن چمّانَ چارێت بله نگندێت،“
نون چه وتی گناهان پشۆمان ببێت و تئوبه بکنێت و دێم په هُدایا واتَرّ بکنێت تانکه شمئے گناه و مئیار شۆدگ ببنت،
گڑا بزان، هُدا هرکَسئے سرا که بلۆٹیت رَهمَ کنت و هرکَسئے دلا که بلۆٹیت سِنگَ کنت.