17 وهدے ایسّایا ایلازَر تئوار جت و چه کَبرا زِندگا در کرت، بازێنے همۆدا اَت. آیان اے چیزّانی بارئوا شاهدیَ دات.
وهدے اورشَلیمئے شهرئے یَهودیان وتی لهتێن دینی پێشوا و لاوی کَبیلهئے مردم یَهیائے کِرّا رئوان دات که جُست بگرنت: ”تئو کئے ائے؟“ آییا اِنکار نکرت، تچک و په راستی گواهی دات و گوَشتی: ”من مَسیه نهآن.“
نون یَهیایا وتی گواهی اے پئیما دات: ”من هُدائے پاکێن روه دیست که کپۆتێئے دْرۆشما چه آسمانا اێر آتک و آییئے سرا نِشت.
من اے چیزّ دیستگ و گواهیَ دئیان که آ هُدائے چُکّ اِنت.“
هما یَهودی که لۆگا مَریَمئے کِرّا اَتنت و آییا تسلّا دئیگا اَتنت، وهدے دیستِش که مَریَم په اِشتاپی پاد آتک و چه لۆگا در آتک، آییئے رَندا کپتنت. وتمانوت گوَشتِش: ”بلکێن په گرێوگا کَبرئے سرا رئوت.“
من زانت که تئو مُدام منی هبرا گۆشَ دارئے، بله من اے هبر هما مردمانی هاترا گوَشت که اِدا اۆشتاتگاَنت، تانکه باور بکننت که تئو منا رئوان داتگ.“
بازێن یَهودیے سهیگ بوت که ایسّا همِدا اِنت. مزنێن رُمبے آتک و مُچّ بوت. تهنا ایسّائے سئوَبا نئیاتکنت، ایلازَرئے چارگا هم آتکنت که ایسّایا زندگ کرتگاَت.
هما کسا که چَمِّ وت اے چیزّ دیستگاَنت، شاهدیَ دنت تانکه شما ایمان بیارێت. آییئے شاهدی راست اِنت. آ زانت که من راستَ گوَشان.
اے هما مُرید اِنت که اے چیزّی نبشته کرتگاَنت و اِشانی راستی و پکّاییئے شاهدیا دنت. ما زانێن که اِشیئے شاهدی راست اِنت.
ما اے هبرانی شاهد اێن. پاکێن روه، که هُدایا وتی باوَرمندانا بَکشتگ هم اے هبرانی گواهیا دنت.
یوهَنّایا هما چیزّانی گواهی دات که دیستگاَتنتی، بزان هُدائے هبر و ایسّا مَسیهئے شاهدی.