54 چه اِد و رند ایسّایا یَهودیانی نیاما تَرّ و گَردَ نکرت. گیابانئے نزّیکّا اِپراێم نامێن شهرێا شت و گۆن وتی مُریدان همۆدا داشتی.
رَندا ایسّا چه اُردُنئے کئورا گوَست و هما جاگها شت و داشتی که پێسرا یَهیایا اۆدا پاکشۆدی داتگاَت.
ایسّایا پَسّئو دات: ”من سجّهێن دنیائے دێما وتی هبر کرتگاَنت. مُدام کَنیسَهان و مزنێن پرستشگاها تالیمُن داتگ، همۆدا که سجّهێن یَهودی مُچَّ بنت. من چێرُکایی هچّ هبرے نکرتگ.
رَندا، ایسّایا جَلیلا تَرّ و تابَ کرت. یَهودی آییئے کۆشئے رَندا اَتنت، پمێشکا نلۆٹتی یَهودیَها بمانیت.
ایسّائے برات که ائییدا اورشَلیما شتنت، رندا آییئے جند هم همۆدا شت، بله مردمانی چمدیدا نَشُت، چێرُکایی شت.
بله چه یَهودیانی تُرسا، کَسّا مردمانی دێما آییئے بارئوا هچَّ نگوَشت.
کَسے که نامداریَ لۆٹیت، چێرکایی کارَ نکنت. تئو که اے کارانَ کنئے، بِلّ که سجّهێن دنیا ترا بگندیت.“