47 پَریسی و مزنێن دینی پێشوایان، سرۆکانی دیوانئے باسک لۆٹاێنتنت و گوَشتِش: ”ما چے کنگا اێن؟ اے مرد بازێن مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانیے پێش دارگا اِنت.
همے وهدا، مزنێن دینی پێشوا و کئومئے کماشان، مسترێن دینی پێشوا کئیاپائے ماڑیا دیوان کرت و
بله من شمارا گوَشان، هرکَس وتی براتئے سرا زَهرَ گیپت، آ هم هَکدیوانئے دێما مئیاریگ کنگَ بیت. کَسے که وتی براتا زاه و زَکَت بکنت، هَکدیوانا مئیاریگ کنگَ بیت، کَسے که وتی براتا ’هۆڑ‘ و ’اَهمکَ‘ گوَشیت، دۆزهئے آسئے سِزاوارَ بیت.
سَرگوَز و بێهُمیرێن نگنئے ائییدا دو رۆچ پَشت کپتگاَت، مزنێن دینی پێشوا و شَریَتئے زانۆگر، راه و نیمّۆنے شۆهاز کنگا اَتنت تان گۆن رِپک و پَندَل، ایسّایا بگرنت و بکۆشارێننت.
مزنێن دینی پێشوا و شَریَتئے زانۆگر په ایسّائے کۆشارێنگا، راه و نیمّۆنے شۆهاز کنگا اَتنت، بله چه مردمانَ تُرستِش.
بله پَریسی و مزنێن دینی پێشوایان هُکم داتگاَت: ”هرکَس که زانت ایسّا کجا اِنت، مارا هال بدنت.“ آیانی دلا اَت که ایسّایا دَزگیر بکننت.
گڑا پَریسیان گۆن یکدگرا گوَشت: ”بچارێت، ماشما هچّ کرت کنگا نهاێن، سجّهێن دنیا اِشیئے راها اِنت.“
اے مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی که ایسّایا جَلیلئے مێتگ کانایا پێش داشت، آییئے ائولی مۆجزه اَت. آییا گۆن همے مۆجزها وتی شان و شئوکت زاهر کرت و مُریدان آییئے سرا ایمان آورت.
مردمانی مزنێن رُمبے آییئے رَندا کپت، چێا که آیان اے مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانی دیستگاَتنت که ایسّا نادْراهان دْراهَ کنت.
اے گپّ و هبر که مردمان چێرکایی ایسّائے بارئوا کرتنت، پَریسیان اِشکتنت. گڑا پَریسی و مزنێن دینی پێشوایان په ایسّائے دَزگیر کنگا، پرستشگاهئے سپاهیگ رئوان داتنت.
رَندا، پرستشگاهئے سپاهیگ، پَریسی و مزنێن دینی پێشوایانی کِرّا پِر ترّتنت. آیان چه سپاهیگان جُست کرت: ”شما چێا ایسّا نئیاورتگ؟“
گڑا، هما دابا که آیانا گوَشگ بوتگاَت، بامگواها پرستشگاها شتنت و مردمانی سَبکّ دئیگا لگّتنت. وهدے مسترێن دینی پێشوا و آییئے همراه آتکنت، سرۆکانی دیوانئے باسک و اِسراییلئے سجّهێن کماشِش لۆٹتنت و دگه لهتێن مردمِش رئوان دات تان کاسِدان چه جێلا بیارنت.
گۆن اے هبرئے اِشکنگا، پرستشگاهئے نِگهپانێن سپاهیگانی سرۆک و مزنێن دینی پێشوا سکّ هئیران و پِگریگ بوتنت که بارێن اے کارئے آسر و آکبت نون چے بیت.