44 هما مُردگ که دست و پادی کَپنا پَتاتگاَتنت و دێمی دَزمالێا پۆشتگاَت، ڈنّا در آتک. ایسّایا گوَشت: ”پَچی کنێت، بِلّێتی که رئوت.“
هُدایا گوَشت: ”رُژنایی ببیت“ و رُژنایی بوت.
چیا که آییا گوَشت و هما چیزّ پئیم بوت، پرمانی دات و برجاه دارگ بوت.
ایسّایا په تْرندی هُکم کرتنت: ”اے هبرا گۆن هچکَسا مگوَشێت“ و گوَشتی: ”جنکا وراک بدئیێت.“
دگه هِزمتکارے آتک و گوَشتی: ’او واجه! اِش اِنت تئیی داتگێن اَشرپی که من دَزمالێا بستگ و اێر کرتگاَت.
مُردگ پاد آتک و نِشت و هبرا لگّت. ایسّایا آ وَرنا ماتئے دستا دات.
من و پت یکّ اێن.“
ایسّایا گوَشت: ”ڈۆکا دور کنێت.“ مُرتگێن ایلازَرئے گهار مَرتایا گوَشت: ”او هُداوند! آییئے مَرکا چار رۆچ گوَستگ و بۆَ کنت.“
چه اے هبران و رَند، ایسّایا گۆن بُرزێن تئوارے گْوانک جت: ”ایلازَر! در آ.“
نون آیان ایسّائے جۆن زرت و یَهودیانی کَبر و کَپنئے رسمانی رِدا، گۆن آ وشبۆان لیلُمێن پٹّیان پتات.
آ وت کَبرئے تها نَشُت، بله سرُکی کَشِّت و دیستی که لیلُمێن پَٹّی اێر اَنت.
هما دَزمالی هم دیست که ایسّائے سرا بستگاَت، بله دَزمال پَٹّیانی کِرّا نهاَت، پێتکگاَت و کمّے دورتر یکّ کِرّێا اێر اَت.
هما پئیما که پت مُردگان زندگَ کنت و آیان زِندَ بَکشیت، چُکّ هم هرکَسا که بلۆٹیت زندگَ کنت.
باور کنێت، یکّ وهدے کئیت و اے وهد انّون بُنگێج بوتگ که مُردگ هُدائے چُکّئے تئوارا اِشکننت و هرکَس که بِشکنت پدا زندگَ بیت.
گۆن هما زۆر و واکا که هر چیزّا وتی دستا آورتَ کنت، گۆن هما زۆرا مئے اے هاکیێن بَدنا مَٹَّ کنت و وتی پُرشئوکتێن بَدنئے ڈئولا کنت.
من زندگێن آن. من مُرتگاَتان و بچار، نون زندگ آن، اَبد تان اَبد. مرک و مُردگانی جهانئے کِلیت منا گۆن اَنت.