آ وهدا ایسّایا گوَشت: ”او منی پت، زمین و آسمانئے هُدابند! ترا ستا کنان و ساڑایان که تئو اے راز و هبر چه زانتکار و هۆشمندان چێر داتنت و کۆدکانی سرا پَدّر کرتنت.
ایسُّپا، لیلُمێن گُدے بها گپت و آورت، آییئے جۆن چه سَلیبا اێر گێتک و هما گُدئے تها کَپن کرت. کَبرێئے تها که چه پێسرا چه تَلارا تْراشگ و تئیار کنگ بوتگاَت، ایسّایی کَبر کرت و مزنێن ڈۆکے لێٹ دئیانا کَبرئے دپا اێر کرت.
هما دمانا، گۆن پاکێن روها گَل و شادان، ایسّایا گوَشت: ”او پت، زمین و آسمانئے هُدابُند! ترا سَتا کنان و ساڑایان که تئو اے راز و هبر چه زانتکار و هۆشمندان چێر داتنت و کۆدکانی سرا پَدّر کرتنت. او پت! تئو چه وتی رزا و واهگا اے ڈئولا کرت.
چه اے هبران و رَند، ایسّایا دێم په آسمانا چارت و گوَشت: ”او پت! آ وهد و ساهت آتکگ. وتی چُکّئے شان و شئوکتا زاهر کن که چُکّ تئیی شان و شئوکتا زاهر بکنت.
هپتگئے ائولی رۆچا، بزان یکشَمبِهئے سَباها ماهَلّه که اَنگت تهار اَت، مَریَم مَگدَلینی کَبرئے سرا شت و دیستی که هما ڈۆک که کَبرئے دپا اَت، چه کَبرا دور کنگ بوتگ.