37 چه آیان لهتێنا گوَشت: ”اے مردا که کۆرئے چمّ رُژنا کرتنت، ایلازَری چه مَرکا رَکّێنت نکرت؟“
بِلّ که مَسیه، اِسراییلئے بادشاه، نون چه سَلیبا اێر بکپیت تانکه ما بگندێن و باور بکنێن.“ آ دوێن هم که گۆن آییا دار کَشّگ بوتگاَتنت، ایسّایا بَد و رَد گوَشگا اَتنت.
مردم په سئیل و نِدارگا اۆشتاتگاَتنت و سرۆکانی دیوانئے باسک ریشکند کنانا، گوَشگا اَتنت که ”اِشیا، آ دگه رَکّێنتنت، بله اگن مَسیه اِنت و هُدائے هما گچێن کرتگێن، نون گڑا وتا برَکّێنیت.“
چه دوێن رَدکاران که سَلیبا دْرتکگاَتنت، یکّێا دژمان دئیانا گوَشت: ”تئو مَسیه نهائے؟ گڑا، بیا وتا و مارا برَکّێن!“
مَرتایا گۆن ایسّایا گوَشت: ”او هُداوند! اگن تئو اِدا بوتێنئے، منی برات نمُرتگاَت.
بله مَریَم همۆدا شت و سر بوت که ایسّا اۆدا اَت. وهدے ایسّایی دیست، آییئے پادان کپت و گوَشتی: ”او هُداوند! اگن تئو اِدا بوتێنئے، منی برات نمُرتگاَت.“