34 گوَشتی: ”شما ایلازَر کجا کبر کرتگ؟“ گوَشتِش: ”او هُداوند! بیا و بچار.“
آ اِدا نهاِنت، اَنچُش که وت گوَشتگاَتی زندگ بوتگ و جاهی جتگ، بیاێت هما جاگها بچارێت که اێر کنگ بوتگاَت.
مَریم مَجْدَلیَه و یوشائے مات مَریم، هر دوێنان دیست که آاِش کجا کَلّ کرت.
وَرنایا گوَشت: ”متُرسێت، شما ایسّا ناسِریئے شۆهازا اێت که سَلیب کَشّگ بوتگ. آ زندگ بوتگ، جاهی جتگ و اِدا نهاِنت. بچارێت، اے هما جاگه اِنت که اِدا آییئے جۆن اێر اَت.
گوَشتی: ”بیاێت و بچارێت.“ گڑا دوێن گۆن ایسّایا آتکنت و دیستِش که کجا نِشتگ و آ رۆچِش گۆن آییا گوازێنت. بێگاهئے وهد اَت.
ایسّایا که مَریَم و آییئے همراهێن یَهودی گرێوگا دیستنت، سکّ نگێگ و پَدَرد بوت.
ایسّایا گرێت.
آ په مئیدان، شَمونپِتْرُس و ایسّائے هما دومی مُریدئے کِرّا آتک که ایسّایا باز دۆست اَت. گوَشتی: ”هُداوندِش چه کَبرا برتگ، بله نزانێن کجا اێرِش کرتگ.“